Τόσο επίκαιροι...

Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους ἐκέλευσεν Ἑρμῇ νοῦν αὐτοῖς ἐγχέαι. Κἀκεῖνος μέτρον ποιήσας ἴσον ἐνέχεεν ἑκάστῳ. Συνέβη δὲ τοὺς μὲν μικροφυεῖς πληρωθέντας τοῦ μέτρου φρονίμους γενέσθαι, τοὺς δὲ μακρούς, ἅτε μὴ ἐφικομένου τοῦ ποτῦ [μηδὲ μέχρι γονάτων,] εἰς πᾶν τὸ σῶμα ἀφρονεστέρους γενέσθαι. Πρὸς ἄνδρα εὐμεγέθη μὲν σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ ἀλόγιστον ὁ λόγος εὔκαιρος.

Αίσωπος

Όταν ο Δίας έπλασε τους ανθρώπους, κάλεσε τον Ερμή να τους γεμίσει με μυαλό. Κι εκείνος έβαλε ίση ποσότητα σ’ όλους. Στους μεν κοντούς όμως η πλήρωση ήταν πλήρης [απ’ τα νύχια ως την κουρίδα] κι έτσι έγιναν σώφρονες. Στους ψηλούς, όμως, ούτε ως τα γόνατα δεν έφτασε, και έτσι έμειναν άμυαλοι.
Γι αυτό, στους μεν ευμεγέθεις ως προς το σώμα αλλά αλόγους στη ψυχή, τα λόγια είναι πάντα εύκαιρα.

...σε ελεύθερη μετάφραση JamanFou

Τώρα εξηγούνται ο βίος κι η πολιτεία του ψηλού επίτιμου αρχιγκαντέμη…

Μια και μιλάμε για Αίσωπο, και με αφορμή αυτή την ανάρτηση, συνεχίζω στο ίδιο ύφος των …Μυρωμένων Στίχων του Σουρή:

…Όταν χέζει ο άνθρωπος συχνά κοιτά το σκατό του. Όταν ρωτήθηκε ο Αίσωπος γιατί, απάντησε ως εξής: πολύ παλιά, γιος κάποιου βασιλιά, ήταν τόσο άσωτος και μαλθακός, που καθόταν με τις ώρες για χέσιμο, τόσο ώστε ξεχνιόταν και έχεζε και τα μυαλά του. Από εκείνο τον καιρό και μετά οι άνθρωποι κοιτάνε μήπως κι αυτοί ξεμείνουν από μυαλό. Κάποιοι όμως δεν κινδυνεύουν, γιατί απλά δεν έχουν…

Πάντα επίκαιροι, Σουρής τε και Αίσωπος.