Η καθαρή συνείδηση...

Κάποτε ένας φτωχός άνθρωπος έκλεψε μια παλιά πίπα. Τον πιάσανε όμως την ώρα που έκανε την κλεψιά και τον κλείσανε στη φυλακή. Έμεινε ξεχασμένος εκεί μέσα για πολλούς μήνες χωρίς δίκη, τόσο που άρχισε να σκέφτεται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να βγει. Να δραπετεύσει δε μπορούσε, γιατί οι φυλακές ήταν υψίστης ασφαλείας. Δεν του έμενε, λοιπόν, παρά η πονηριά...

Μια μέρα παρακάλεσε κάποιο φύλακα να τον πάει στο βασιλιά για να του παραδώσει ένα θησαυρό πολύ σπάνιο. Έτσι τον οδήγησαν στην αυλή του.

"Τι θέλεις από μένα;"
"Μεγαλειότατε, θέλω να σας προσφέρω ένα θησαυρό πολύ σπάνιο".
"Μα, δεν είναι παρά ένα κουκούτσι από αχλάδι!"
"Ναι, ένα κουκούτσι από αχλάδι, αλλά σπάνιου είδους! Αν το φυτέψετε, θα γίνει δέντρο, και πάνω σ' αυτό το δέντρο θα ωριμάσουν χρυσά αχλάδια!"
"Και τότε, γιατί δεν το φυτεύεις εσύ;"
"Υπάρχει σοβαρός λόγος. Για να βγάλει τα χρυσά αχλάδια, πρέπει να φυτευτεί από κάποιον που δεν έκλεψε ποτέ και δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν. Διαφορετικά, δε θα βγάλει παρά τα συνηθισμένα αχλάδια! Να, γιατί έφερα σε σας αυτό το κουκούτσι, Μεγαλειότατε. Εσείς σίγουρα δεν έχετε κλέψει, ούτε εξαπατήσατε ποτέ κανέναν".
"Τι βλακείες", μουρμούρισε ο βασιλιάς -που θυμήθηκε πως πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν παιδάκι, είχε κλέψει από τη μητέρα του μια χρυσή λίρα.
"Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο υπουργός σας".
"Ανοησίες", είπε με στόμφο ο υπουργός -που εύκολα μπορούσε να τον δωροδοκήσει κανείς.
"Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο στρατηγός του βασιλικού στρατού".
"Μα, εγώ δεν κάνω καθόλου για κηπουρός", αντέτεινε ο στρατηγός -που συχνά είχε εξαπατήσει τους στρατιώτες στην πληρωμή τους.
"Εντάξει, τότε προτιμήστε τον ανώτατο δικαστή".
Αλλά, ούτε ο δικαστής δέχτηκε -γιατί συνήθως έβγαζε τις αποφάσεις του αναλόγως το φακελάκι.
"Ας το φυτέψει, επιτέλους, ο φύλακας των φυλακών!".
Αλλά κι αυτός αρνήθηκε κατηγορηματικά -γιατί δεχόταν λεφτά από τους φυλακισμένους, για να τους καλοθωρεί.

Κι έτσι συνεχίστηκε η ιστορία για κάμποση ώρα. Οποιονδήποτε κι αν πρότεινε ο κλέφτης, αυτός έβρισκε μια δικαιολογία για ν' αρνηθεί, γιατί δεν είχε καθαρή τη συνείδησή του.

Στο τέλος ο κλέφτης ξέσπασε σε γέλια:
"Όλοι σας, μηδενός εξαιρουμένου, κλέβετε, εξαπατάτε, λέτε ψέματα, αλλά κανένας σας δεν μπαίνει γι αυτά στη φυλακή. Ενώ εγώ το μόνο που πήρα ήταν μια παλιά, σπασμένη πίπα... Κι όμως, με κλείσανε μέσα γι αυτό".

Γέλασε κι ο βασιλιάς και πρόσταξε ν' αφήσουν αμέσως ελεύθερο τον κλέφτη.



ΥΓ
Μη ξεγελιέστε:
πρώτον, είναι ένα παραμύθι κινέζικο και
δεύτερον, στην Ελλάδα άπαντες έχουν τη συνείδησή τους καθαρή