What the hell happened...

Ι

Inside every older person is a younger person - wondering what the hell happened... Μια φράση γραμμένη σε κάποιο απ’ τα διάφορα fwd-mails που εισβάλλουν κάθε τόσο στο e-ταχυδρομείο μου.

II

Yolanda τ’ όνομά της. ‘Έφυγε’ στα 94 της… πλήρης ημερών, κατά πώς λένε… Μα και πλήρης νου και καρδιάς, περισσής διάθεσης για θέληση ζωής, φρεσκάδας ενθουσιασμού, δύναμης συναισθημάτων. Ως τα 90 της μουσικο-παιδαγωγούσε· δίδασκε και ενέπνεε τους μαθητές της. Έκανε κουμάντο στα γηρατειά της, να μη βάζουν περισσότερες ρυτίδες πάνω στην ψυχή της απ’ ό,τι στο πρόσωπό της. Κι όταν άρχισαν να την προδίδουν σωματικά προβλήματα που αναδύονταν στην επιφάνεια, αναρωτιόταν συνεχώς, τι στο καλό συμβαίνει! Ένιωθε σαν κάποιος με μανία να θέλει να την τραβήξει στο σκοτάδι… κι αυτή με άλλο τόσο πάθος να παλεύει να κρατηθεί στο φως. Ένιωθε γεμάτη ενέργεια και πόθο για ζωή, γεμάτη τόλμη για περιπέτεια. Κι όλο αναρωτιόταν ‘φεύγοντας’… κι όλο ‘έφευγε’ αναρωτώμενη τι στο καλό συμβαίνει… Κι απάντηση δεν έπαιρνε… Ώσπου νικήθηκε… και παραδόθηκε υποβάλλοντας παραίτηση ζωής, μη μπορώντας άλλο πια να αναρωτηθεί -σ' όλες τις γλώσσες που ήξερε... και ήξερε πολλές- what the hell happened…

ΙΙΙ

21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης [σας παραπέμπω στην αγαπητή roadartist]… Κι έψαξα στο google ποίηση για τη νιότη. Και βρήκα έναν ύμνο! με τίτλο Youth Poem και …αυτουργό τον Samuel Ullman. Μη τολμώντας να το μεταφράσω ολόκληρο, σταχυολόγησα μερικές γραμμές μονάχα:

Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής· είναι κατάσταση του νου· δεν είναι τα ρόδινα μάγουλα, τα κόκκινα χείλη και τα ευλύγιστα γόνατα· είναι θέμα θέλησης, η ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των συναισθημάτων· είναι η φρεσκάδα της βαθειάς πηγής της ζωής.

… Κανείς δε γερνάει εξαιτίας μερικών χρόνων που κουβαλάει. Γερνάει επειδή εγκαταλείπει τα ιδανικά του…Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα, μα η παραίτηση απ’ τον ενθουσιασμό ρυτιδώνει την ψυχή...

…Είτε είσαι 60 είτε 16 χρονών, υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη καρδιά το δέλεαρ της απορίας και του θαυμασμού, η παιδιάστικη όρεξη αναζήτησης του επόμενου, η χαρά για το παιχνίδι της ζωής...

Όταν αφεθείς με τις κεραίες κλειστές και το πνεύμα γεμάτο ψυχρό κυνισμό και πεσιμισμό, τότε έχεις γεράσει, ακόμη κι αν είσαι στα 20, ενώ όσο οι κεραίες είναι ανοικτές να ‘πιάσουν’ τα κύματα της αισιοδοξίας, υπάρχει ελπίδα να πεθάνεις νέος στα 80 σου. Το παραθέτω ολόκληρο:

"YOUTH"
Samuel Ullman

Youth is not a time of life; it is a state of mind; it is not a matter of rosy cheeks, red lips and supple knees; it is a matter of the will, a quality of the imagination, a vigor of the emotions; it is the freshness of the deep springs of life.

Youth means a temperamental predominance of courage over timidity of the appetite, for adventure over the love of ease. This often exists in a man of sixty more than a boy of twenty. Nobody grows old merely by a number of years. We grow old by deserting our ideals. Years may wrinkle the skin, but to give up enthusiasm wrinkles the soul. Worry, fear, self-distrust bows the heart and turns the spirit back to dust.

Whether sixty or sixteen, there is in every human being's heart the lure of wonder, the unfailing child-like appetite of what's next, and the joy of the game of living. In the center of your heart and my heart there is a wireless station; so long as it receives messages of beauty, hope, cheer, courage and power from men and from the Infinite, so long are you young.

When the aerials are down, and your spirit is covered with snows of cynicism and the ice of pessimism, then you are grown old, even at twenty, but as long as your aerials are up, to catch the waves of optimism, there is hope you may die young at eighty.

.

.

Στη Δασκάλα μου Yolanda

.

.