Edith... το σπουργιτάκι

Edith Piaf, une Vie en Rose et Noir… πολύ πετυχημένος τίτλος για την θεατροποιημένη μουσική βιογραφία της Piaf, που απόλαυσα χτες Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής. Επί σκηνής τρία μόνο πρόσωπα που αλληλοσυμπληρώνονταν, αναπλάθοντας τη ζωή της Piaf με τρόπο έξυπνο: ο αφηγητής Jacques Pessis [δημιουργός της παράστασης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης], ο ακορντεονίστας Aurelien Noel [που το 1999 πήρε τον τίτλο του καλύτερου στον κόσμο και είναι ο άνθρωπος-ορχήστρα αφού έπαιζε δεξιοτεχνικά το ακορντεόν-midi με ενσωματωμένο υπολογιστή που του επέτρεπε να αναπαράγει ήχους όλων των οργάνων] και μία καταπληκτική... Edith Piaf με το όνομα Nathalie Lhermitte [που μάγεψε την κατάμεστη αίθουσα με τη φωνή και τη θεατρικότητά της].

Μια ζωή σε ροζ και μαύρο… η Edith Giovanna Gassion  θύμιζε κάτι από την ελευθερία και τις ‘μυρωδιές’ του δρόμου, ακριβώς όπως ένα σπουργίτι... La Mome Piaf -το μικρό σπουργίτι κατά τη γαλλική αργκό- έγινε Edith Piaf… και αγαπιέται ακόμη, 47 χρόνια μετά το θάνατό της.

Τραγούδησε τον Έρωτα· ύμνησε την Αγάπη. Αγάπησε τη Ζωή μες απ’ το Δράμα της... Μια ζωή γεμάτη αντιθέσεις...

Γεννήθηκε και περιπλανήθηκε στους δρόμους, ένιωσε την εγκατάλειψη και την έλλειψη μητρικής και οικογενειακής στοργής, έζησε σε οίκο ανοχής... Η παιδική της ζωή την σφράγισε ανεξίτηλα...

Ένιωσε το πάθος, την ανέχεια και τον πλούτο, μα και την εξάρτηση μετά το χαμό του μεγάλου της έρωτα μετά τον οποίο δεν ξανάγινε ποτέ η Piaf που ήταν. Η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει...

Για τη ζωή της θα βρείτε πληροφορίες παντού στο google, όπως εδώ.

Το πέρασμα της Piaf έγινε ταινία -Ζωή σαν Τριαντάφυλλο-
που ωστόσο περισσότερο εστίασε στο μαύρο της ζωής της...

Απ' την άλλη, η μουσικοθεατρική της βιογραφία

ανάπλασε τη ζωή της τόσο στο μαύρο όσο και στο ρόδινο φόντο

διασκεδάζοντας και συγκινώντας συνάμα

Γεννήθηκε το 1915 και πέθανε το 1963 σε ηλικία 48 ετών

χωρίς να λυπάται για τίποτα!

Χάρηκα ιδιαιτέρως για τη γνωριμία!