Καιρός: Άστατος με Αέρηδες... [1/2]

Άστατος καιρός, κακός, ψυχρός κι ανάποδος, με ακραία καιρικά φαινόμενα, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, νεφώσεις παροδικά αυξημένες με πιθανότητα πρόσκαιρης βροχής και καταιγίδων κατά τόπους ισχυρών, ψυχρές αέριες μάζες και ανοιξιάτικα κρυοπαγήματα μισθών και συντάξεων, με πτώση της θερμοκρασίας και εξανεμίσματα επιδομάτων, αέρηδες παγεροί στο δημόσιο βορειοδυτικοί 8 με 9 μποφόρ που αργότερα θα στραφούν στο ιδιωτικό σε νοτιοδυτικούς με σταδιακή εξασθένηση το…?

Άνοιξαν τον Ασκό του Αιόλου οι σύντροφοι -και ο Οδυσσέας μαζί- και ξεχύθηκαν άνεμοι πολλών μποφόρ. Με παρέσυραν, έχασα τον προσανατολισμό μου και βρέθηκα εκεί… στης Πλάκας τις συνοικίες που κάθε φορά που περιδιαβαίνω, νιώθω κάπως… Νομίζω πως, ξαφνικά θα ξεπροβάλουν μες απ’ τα στενά της οι γραφικές εκείνες φιγούρες που, παλιά βιβλία, περιγράφουν· ο καστανάς, ο κανατάς, ο νερουλάς, ο γανωτής… όπως έγραψα κάποτε εδώ

Εκεί, λοιπόν, συνάντησα τις προάλλες τον Γεώργιο Βλαχοθανάση –γνωστό ως κοντοδιάβολο- καστανάς στο επάγγελμα. Δημοφιλής τύπος με θαυμάσια φωνή -αηδόνι της γειτονιάς, τον αποκαλούν- συχνάζει στις πλακιώτικες ταβέρνες. Μόλις εισπράττει δυο δραχμές σταματά να πουλά… Με είδε απορημένη και μου εξήγησε χαμογελώντας πως, ένα δίφραγκο του χρειαζόταν για να ικανοποιεί τις καθημερινές του ανάγκες…

Εκεί συνάντησα και τον Μπάρμπα-Γιάννη τον κανατά. Μυστήριος τύπος, οργώνει τις γειτονιές με το γαϊδουράκι του φορτωμένο με την πραμάτεια του. Ζει σ’ ένα μίζερο δωμάτιο στο βάθος μιας αυλής. Κουρελής τις καθημερινές… μεταμορφώνεται όμως τις Κυριακές σε άγγλο αριστοκράτη! Ψηλό καπέλο, ρεντιγκότα με λευκό γιλέκο από το οποίο κρέμεται χρυσή αλυσίδα, παντελόνι ριγωτό και μπαστούνι με ασημένια λαβή… Κατευθύνεται σε αριστοκρατικά στέκια κι επευφημείται απ’ τους περαστικούς. Τους χαιρετά ευγενικά… και ξαναβρίσκει τη χαμένη του αξιοπρέπεια…

Άντε καλοί μου συγχωριανοί! Με το δί-ευρω στην τσέπη για τις καθημερινές ανάγκες, βγάζουμε τα κουρέλια, φοράμε τα καλά μας και ξεχυνόμαστε στους δρόμους και διαδρόμους του λαβύρινθου. Σφιχτά το mobile και το ipod στο ένα χέρι για τις ώρες της μοναξιάς, και το gps στο άλλο μη χαθούμε μες τη θολούρα του μυαλού, ας κυνηγήσουμε το χαμένο θησαυρό, ας ψάξουμε να μας βρούμε…!

ΥΓ

…και μη νοιαστείτε για το τέλος.

Ο Βλαχοθανάσης πέθανε τέτοια εποχή, στις 17 Μαρτίου του 1886, και η κηδεία του έγινε μεγαλόπρεπα, καθώς πενταμελής επιτροπή γνωστών Αθηναίων συγκέντρωσε 300 δραχμές, που υπερκάλυψαν την δαπάνη της. Χοροστατούντος του τότε επισκόπου, ο ταπεινός κοντοδιάβολος συνοδεύτηκε απ' όλους τους Αθηναίους και αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι… Ίσως νάναι ο μόνος διάβολος μες τον Παράδεισο!