Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πως να κάμουμε
για ν' αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν' αυτός στον δρόμο·
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ' ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
και ανέτοιμους -πού πιά καιρός- μας συνεπαίρνει.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
ΥΓ
Ας με συγχωρέσει ο... σ'χωρεμένος
που δεν τον τίμησα στις 29 Απριλίου
που δεν τον τίμησα στις 29 Απριλίου
ημέρα γέννησης και θανάτου του...
Κάλλιο αργά παρά ποτέ
άλλωστε πάντα επίκαιρος είναι...
άλλωστε πάντα επίκαιρος είναι...
15 σχόλια:
Ευαισθητούλα μου και τα ακούγαμε και τα βλέπαμε,απλά δεν θέλαμε να τα πιστέψουμε ,κλείναμε και τα μάτια και περιμέναμε να περάσει χωρίς να μας αγγίξει.
Δεν μας άγγιξε απλώς ΜΑΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΗΚΩΣΕ.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο το είχαν μελετήσει αυτό το ποιήμα οι κυβερνώντες. Μας φανέρωσαν κάποια λίγα δινά για να ρίξουν στα κρυφά τα χειρότερα.
Γ. Σεφέρης "Ο τόπος μας είναι κλειστός"!
Αφιερωμένο στην σημερινή Ελλάδα και τους έλληνες!
Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα. Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές. Μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι αυτές. Που ηχούν και που τις προσκυνούμε. Ήχος στεκάμενος, κούφιος, ίδιος με τη μοναξιά μας, ίδιος με την αγάπη μας, ίδιος με τα σώματά μας. Μας φαίνεται παράξενο που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε τα σπίτια, τα καλύβια και τις στάνες μας. Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας. Πώς γεννήθηκαν, πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας; Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές. Μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι αυτές. Που ηχούν και που τις προσκυνούμε. Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουν οι δυο μαύρες Συμπληγάδες. Στα λιμάνια την Κυριακή σαν κατεβούμε ν' ανασάνουμε, βλέπουμε να φωτίζουνται στο ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα, απο ταξίδια που δεν τέλειωσαν σώματα που δεν ξέρουν πια πώς ν' αγαπήσουν.
Μια χαρά τα λέει ο ποιητής!
Ποιός τον ακούει όμως τέτοιες ώρες ?
Ποιός άκουγε τους ποιητές όταν έπρεπε ?
πέρασα για μια καλημέρα... κι έπεσα σε αυτό το φοβερό κομμάτι...
Πάντα επίκαιρος, πραγματικά...
Σε έχω ήδη συγχωρήσει παιδί μοθ
Κ. Καβάφης.
Επίκαιρα και ελπίζω πως όχι, να είναι διαχρονικά...
stalamatia,
μην το πεις πουθενά!
Και μας πήρε και μας σήκωσε...
Saq,
ποιητικό αντι-σχόλιο! Για την ιστορία, το μελοποίησε όμορφα ο Γ.Μαρκόπουλος :)
habilis,
πολύ σωστή παρατήρηση
Mariela,
κι εγώ σκουντούφλησα πάνω του!
KitsosMitsos,
τα σέβη μου
Ανώνυμος,
σ' ευχαριστώ παππούλη ;)
Phivos,
απ' το στόμα σου και στης ΔΝΤ τ' αυτί [που δεν ιδρώνει βέβαια...]
....είναι πραγματικά εκπληκτικό το πόσο πολύ επίκαιρο και αληθινό είναι πάντα το έργο του Μεγάλου Ποιητή , όσα χρόνια και αν περάσουν θα παραμένει Αθάνατος στην μνήμη μας.
ART-TRAVELLER,
όπως τα λες! γι αυτό και κατέχει τη θέση που έχει...
με πρόλαβες με το υστερόγραφο.... πραγματι, πόσο επίκαιρος!!
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))
Καλησπέρα ή καλημέρα,
όντως, είναι υπέροχο.
Μέσα στον φόβο, μέσα τις υποψίες, με θολωμένο τον νου, κάνομε τα πάντα, για να αποφύγομε το κακό.
΄Ομως, ο νους μας δεν είναι καθαρός για να αντιληφθεί πως μπορεί να μην είναι ένα το κακό αλλά να είναι πολλά. ΄Η ακόμα, να μην υπάρχει κίνδυνος από το κακό που υποπτευόμαστε. Ο κίνδυνος, μπορεί να έρθει από εκεί που δεν το υποπτευόμαστε.
Αυτά, δεν τα βλέπομε να συμβαίνουν μόνο, στην ιστορία της κάθε χώρας, μα τα βλεπομε να συμβαίνουν στον καθένα μας προσωπικά και καθημερινά.
Δημοσίευση σχολίου