Everybody Hurts

"Άσε με στην αγκαλιά σου να πεθαίνω, να με σκοτώνεις και να λέω ανασαίνω,

εσύ να φταις κι εγώ συγνώμη να ζητάω, άσε με-άσε με να σ’ αγαπάω"

"Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω"
και άλλα παρόμοια...

Υπό συγκεκριμένες συνθήκες -κυρίως σε θύματα απαγωγών- διαμορφώνεται  μια ιδιαίτερη ψυχολογική αντίδραση με το όνομα Σύνδρομο Στοκχόλμης. Ο όρος καθιερώθηκε από ένα Σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο, που βοήθησε την αστυνομία κατά τη διάρκεια μιας ληστείας.

Το σύνδρομο αυτό είναι μια παράδοξη κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι-δέσμιοι ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς αυτούς που τους αιχμαλώτισαν και από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα η επιβίωσή τους. Κατά τη διάρκεια ληστείας μιας τράπεζας στη Στοκχόλμη το 1973, οι ληστές κράτησαν για 6 ημέρες ομήρους 4 υπαλλήλους της τράπεζας οι οποίοι εξαρτήθηκαν συναισθηματικά από τους θύτες τους, ταυτίστηκαν μαζί τους, τους βοήθησαν και συνέχισαν να τους υποστηρίζουν για πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωσή τους. Δήλωναν δε, ότι χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί, ένοιωθαν μια βαθιά έλξη και ταύτιση με τους απαγωγείς τους, ενώ ταυτόχρονα φοβόντουσαν αυτούς που προσπαθούσαν να τους σώσουν. Μάλιστα δε, βοήθησαν τους δράστες να αντισταθούν στη σύλληψη, ενώ αργότερα θέλησαν να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό τους αγώνα…

Τώρα μπορώ να ‘δικαιολογήσω’ καταστάσεις που αποτελούν παρόμοιες ιδιαίτερες σχέσεις εξάρτησης. Το γιατί λ.χ. ένα άτομο κακοποιημένο -με οιονδήποτε τρόπο- ‘συμμαχεί’ με τον δράστη, υπομένοντας, χρόνια, τον παραλογισμό μιας σχέσης. Το γιατί ένα άτομο υπομένει έναν ανικανοποίητο δεσμό, που καταντά δέσμιος της ζωής του, ικετεύοντας λίγα ‘ψίχουλα αγάπης’...

Everybody Hurts
R.E.M.

Sometimes
Everything is wrong

Don't let yourself go

'Cause everybody cries

And everybody hurts

Sometimes

 

 

Ταιριάζει ή όχι με την ανάρτηση... το άσμα με αρέσει πολύ!