5/11/11

Όλοι θέλουν τον μπαρμπέρη τους...

Δεν προκάμνω την επικαιρότητα πλέον! Με προσβάλλει κατάφορα και μου δημιουργεί ψυχική και σωματική καταπόνηση. Με παραπέμπει στο μεσαίωνα και τα βυζαντινά χρόνια, όπου ο διασυρμός διά της ΚΟΥΡάς, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Το μεσαιωνικό ΚΟΥΡεμα έχει καταντήσει πλέον ΚΟΥΡαση που με τα χρόνια έγινε συνώνυμο της κόπωσης. Ας την να κουρεύεται 50%, φωνάζουν οι συνευρωπαίοι μου… κι εγώ, η διαπομπευμένη, καλούμαι να χρυσοπληρώσω τον κουρέα μου 100% και σουλούπωμα δε βλέπω... 
Μα εγώ θέλω τον μπαρμπέρη μου… Figaro τ’ όνομά του και είναι ο κεντρικός ήρωας ενός τρίπτυχου θεατρικών έργων του Pierre Beaumarchais [1732-1799] με μουσική επένδυση του Antoine-Laurent Baudron [1742-1834]. 

Ο Φίγκαρο(ς) λοιπόν, τύπος πονηρός, υπηρέτης Ισπανού άρχοντα, καταφερτζής και εξυπνότερος του αφεντικού του, σαρκάζει το σύστημα της εποχής του, την κοινωνία, τους άρχοντες και την πολιτική γενικά, εκφράζοντας την λαϊκή δυσαρέσκεια και τις αρχές του Διαφωτισμού για ισότητα και ανθρώπινα δικαιώματα. Κάνει όλες τις δουλειές για να ζήσει και δε διστάζει να τα βάλει με τους έχοντες και κατέχοντες και το καθεστώς της διαφθοράς, της αδικίας και της ψευτιάς. Είναι τύπος που συναντάμε σ’ όλες τις εποχές και η σάτιρά του, δυστυχώς, είναι διαχρονική! και όπως έλεγε: «Βιάζομαι να γελάω με όλα, γιατί φοβάμαι μην αναγκαστώ να κλάψω».
Ακούμε την Άρια του Φίγκαρο 

Στην πραγματικότητα, ο Φίγκαρο είναι ο ίδιος ο Μπομαρσέ, καθώς ο ίδιος έζησε στον ιστορικό αιώνα της γαλλικής επανάστασης. Δεν τον λες άνθρωπο των γραμμάτων· πολυτεχνίτη κι ερημοσπίτη, ίσως. Πλούτιζε, καταστρεφόταν, φυλακιζόταν… ήταν μουσικοδιδάσκαλος της οικογένειας του βασιλιά, γινόταν μυστικός του πράκτορας… συνδεόταν με τους εκπροσώπους του Διαφωτισμού και πού και πού έγραφε θεατρικά έργα. Έγραψε έξι, τα εξής δύο που του χάρισαν και τη φήμη χάρη στον Φίγκαρο: Ο κουρέας της Σεβίλλης & Οι γάμοι του Φίγκαρο. 

Το θεατρικό έργο Ο Κουρέας της Σεβίλλης είναι το πρώτο της τριλογίας με κεντρικό ήρωα τον Figaro· το δεύτερο, όπως είπαμε, είναι Οι Γάμοι του Φίγκαρο και το τρίτο Η Ένοχη Μητέρα. Με τη μορφή θεατρικού έργου, γράφτηκε το 1773, μα εξαιτίας νομικο-πολιτικών προβλημάτων του συγγραφέα ανέβηκε το 1775, ενώ 3 χρόνια πριν είχε απορριφθεί με τη μορφή κωμικής όπερας, από την Comédie-Italienne.

Ωστόσο, τα δύο θεατρικά έργα έγιναν γνωστά σαν κωμικές όπερες [buffa]: 
Ο Κουρέας της Σεβίλλης, το 1782 από τον Giovanni Paisiellο σε λιμπρέτο του Giuseppe Petrosellini -ακούμε την Overture...
και Ο Κουρέας της Σεβίλλης το 1816 από τον Gioachino Rossini, ακούμε επίσης την Overture.


Αλλά και Οι Γάμοι του Φίγκαρο έγιναν γνωστότατοι από την ομώνυμη όπερα του Wolfgang Amadeus Mozart το 1786. Σήμερα, όμως, μιλάμε για τον κουρέα...
Όταν στα 24 του, ο Ροσίνι ανέβασε την όπερα σε λιμπρέτο του Cesare Sterbini, το κοινό ήταν προκατειλημμένο καθότι ήδη γνώριζε και αγάπησε την ομώνυμη όπερα του Paisiello. Έτσι, η πρεμιέρα του ήταν σκέτη αποτυχία· όχι όμως και οι επόμενες παραστάσεις, όπου αποθεώθηκε ο συνθέτης -και ο κουρέας του- και έμειναν στην ιστορία. 



Είπαμε... όλοι θέλουν τον μπαρμπέρη τους! Ζήλεψε κι ο Νικόλαος Γύζης και 7 Απριλίου του 1875, γράφει προς τον Νικόλαο Νάζο: Πόσον πτωχός είναι ο ζωγράφος απέναντι του ποιητού!  Αν ξαναγεννηθώ θα γίνω ποιητής και μουσικός. Και το 1880, ζωγραφίζει τον πίνακα... 
Ο Κουρέας 




Με τις υγείες  μας! και να ευχηθούμε σύντομα καλή ξε-ΚΟΥΡαση κι ας ειν' κι α-ΚΟΥΡευτοι...!

5 σχόλια:

stalamatia είπε...

Είπαμε να πάμε για τη ψαλίδα μόνο όχι να μας κάνουν γουλί!!
Φίιγκαρο φίγκαρο φίιιγκαροο

Phivos Nicolaides είπε...

Πολύ ωραίοι οι κουρείς σου, το πρόβλημα είναι άμα είσαι... φαλακρός, τι γίνεται...

VAD είπε...

Χαλάλισες το χρόνο σου χτες,προσπαθώντας να παρακολουθήσεις τα χτεσινά τεκταινόμενα(και όχι δρώμενα),απ'τα οποία δε βγάζεις άκρη;

MYSTELIOS είπε...

Επίκαιρο , εύστοχο , μελωδικό και πολύ απολαυστικό το κείμενο της τελευταίας ανάρτησης σου !!!
Καλό Σαββατοκύριακο Ιωάννα μου και καλή συνέχεια !!!

habilis είπε...

Εξαιρετικό το κούρεμα σου!!!