2/3/13

Σουίτες διάσημων [Debussy & Fauré]


Συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης [ εδώ ] είναι τούτη , μιας και αναφέρεται σε έργα των Debussy & Faure, στα οποία συμπεριλαμβανόταν το Clair de Lune

Και πρώτα η ...
Suite Bergamasque του Claude Debussy (1862 – 1918)

Γράφτηκε για πιάνο και περιλαμβάνει 4 μέρη. Την ξεκίνησε στα 28 του το 1890 και την αναθεώρησε ακριβώς πριν την δημοσίευσή της το 1905. Αν και δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό αναθεωρήθηκε, γνωρίζουμε ότι άλλαξε τους τίτλους από δύο τουλάχιστον κομμάτια της σουίτας: Το Passepied ονομαζόταν Pavane και το Clair de Lune είχε αρχικό τίτλο Sentimentale Promenade και τα δύο επηρεασμένα από ποιήματα του Paul Verlaine
Ακούμε το κάθε μέρος δύο φορές, αφού διασκευάστηκε και για ορχήστρα. Διαλέξτε και πάρτε...

Prelude
Menuet
Clair de Lune
Passepied




Ακολουθεί η...
Suite Masques et bergamasques οp. 112 του Gabriel Fauré (1845-1924)

Ξεκίνησε σαν ένα μουσικό αφιέρωμα του 20ου αι. στον κόσμο των fêtes galantes [αναφορά στην προηγούμενη ανάρτηση]. Ο τίτλος, Masques et bergamasques, προέρχεται από τους πρώτους στίχους ποιήματος του Verlaine: Votre âme est un paysage choisi / Que vont charmant masques et bergamasques και είναι επηρεασμένη από πίνακες του Antoine Watteau. Το έγραψε το 1919, αρκετά αργά στη ζωή του. Με εντολή του πρίγκιπα του Μονακό, Albert I, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μόντε Κάρλο το 1919, για να συνοδεύσει ένα διασκεδαστικό, χορευτικό και τραγουδιστικό μονόπρακτο, σε σενάριο του René Fauchois εμπνευσμένο από τον ποιητή Paul Verlaine. Έχει να κάνει με το πώς τα μέλη του θιάσου της commedia dell'arte παρουσιάζουν τις διάφορες σκηνές-φλερτ από συναντήσεις αργόσχολων αριστοκρατών.
Όλα σχεδόν τα μέρη του προέρχονται από προηγούμενα έργα του Fauré:
      Ouverture (από την παρατημένη συμφωνία του 1869)
      Pastorale (το μόνο νέο κομμάτι)
      Madrigal (Op. 35, 1884, για χορωδία και ορχήστρα)
      Le plus doux chemin (Op. 87 No. 1, 1904, για τενόρο και ορχήστρα)
      Menuet (από την συμφωνία του 1869)
      Clair de lune (Op. 46 No. 2, 1887, για τενόρο και ορχήστρα
      Gavotte (από την συμφωνία του 1869)
      Pavane (Op. 50, 1887) εδώ
Ωστόσο, σήμερα το έργο περιορίστηκε σε μια ορχηστρική σουίτα 4 μόνο μερών [συγχωρέστε με για το κενό που υπάρχει στο ξεκίνημά τους]:

Οuverture 
Menuet 
Gavotte 
Pastorale





Επειδή αναφέρθηκαν οι όροι Bergamasque Commedia dellarte ας πούμε δυο λόγια...
 Bergamasque
Μελωδία που ‘φορέθηκε’ πολύ τον 16ο και 17ο αι. και είναι βασισμένη σε παραδοσιακό χορό και τραγούδι της περιοχής Bergamo στην Β. Ιταλία. Συνήθως είχε να κάνει με επαναλαμβανόμενη ακολουθία συγχορδιών [κάτι σαν basso ostinato]. Συνθέσεις του 19ου και 20ου αι. που περιλαμβάνουν στον τίτλο τους τον όρο [όπως του Debussy και Fauré] δεν φαίνεται να έχουν σχέση με τον όρο παρά μόνο ως προς το όνομα τους. Άλλωστε και οι δύο αυτοί συνθέτες, χρησιμοποίησαν τίτλους από φόρμες του παρελθόντος με νέο όμως περιεχόμενο.

Commedia dell'arte
Η κωμωδία της τέχνης, η κωμωδία δηλ που δημιουργείται από ‘τεχνίτες’- επαγγελματίες ηθοποιούς. Ένας περιπλανώμενος θίασος που δημιουργεί μόνος του τα κοστούμια και τις μάσκες και πλάθει τους χαρακτήρες αυτοσχεδιάζοντας γύρω από ένα βασικό σενάριο. Η άνθισή της υπολογίζεται τον 16ο αι. και η θεματολογία περιλαμβάνει ερωτικές περιπέτειες εμπλουτισμένη με επίκαιρη σάτιρα που αφορά συνήθως υπαρκτά πρόσωπα. Κλασσικοί χαρακτήρες της είναι ο αρλεκίνος, η κολομπίνα, ο πιερότος, ο πουλτσινέλο κά. Στην αναπαραστατική κίνηση της Commedia dell'arte βασίστηκε ο Charlie  Chaplin, ο δραματουργός Ντάριο Φο κά.



2 σχόλια:

MYSTELIOS είπε...

Kαλό Σαββατοκύριακο και καλό μήνα Ιωάννα, γεμάτο όπως πάντα με πολλά χρώματα και όμορφες μουσικές !!!

habilis είπε...

Εξαιρετικό μουσικό ταξίδι !!!