Ιδού!
ο …υπεύθυνος του όρου
Ιμπρεσ(σ)ιονισμός,
ένας πίνακας του γάλλου Claude Monet με τίτλο, Impression: Soleil levant [Εντύπωση, Ήλιος που ανατέλλει]
Τον όρο τον είχε δώσει μια σημαντική μερίδα κριτικών για να χαρακτηρίσει υποτιμητικά τους καλλιτέχνες που είχαν συμμετάσχει στην έκθεση του 1874 όπου εκτέθηκε κι ο παραπάνω πίνακας. Τελικά …άρεσε και υιοθετήθηκε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες που πήραν μέρος.
Αρχικά λοιπόν ο Ιμπρεσιονισμός ήταν κίνημα στη ζωγραφική, στο 2ο μισό του 19ου αι. Αντίθετο προς τη ρομαντική παράδοση και τη συμβατική ακαδημαϊκή αντίληψη, αποτέλεσε αρνητικό στόχο των κριτικών -όπως συνήθως και κάθε τι το νέο. Τα έργα των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, χαρακτών και γλυπτών αποκλείονταν από τα ακαδημαϊκά σαλόνια και εκθέσεις.
Παραμερίζοντας εκείνα τα στοιχεία της ρομαντικής παράδοσης, οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι προσπαθούν να απεικονίσουν τη φρεσκάδα των εντυπώσεων τους. Ζωγραφίζουν έξω από το ατελιέ, στην ύπαιθρο, προσπαθώντας να συλλάβουν την οπτική εντύπωση που γεννάει μια σκηνή και όχι αυτή καθαυτή τη σκηνή. Χαρακτηριστικό είναι το έντονο ενδιαφέρον για τα παιχνιδίσματα του φωτός.
Στρέφονται λοιπόν κυρίως στη φύση εφαρμόζοντας όμως και νέες τεχνικές μεθόδους προκειμένου να αποτυπώσουν μια φευγαλέα χαρακτηριστική στιγμή. Γρήγορες πινελιές με λιγότερη σημασία στη λεπτομέρεια και περισσότερη στη γενική εντύπωση του συνόλου. Αποτέλεσμα, η έλλειψη σαφών περιγραμμάτων.
Αντίστοιχο κίνημα που επέφερε την τομή και το πέρασμα απ’ το ρομαντισμό στο μοντέρνο του 20ου αι., έγινε και στη μουσική, με κύριο εκπρόσωπο τον γάλλο συνθέτη Claude Debussy.
Χαρακτηρίστηκε ιμπρεσιονιστής - αν και ο ίδιος δεν αποδεχόταν τον χαρακτηρισμό- εξαιτίας των φανερών ομοιοτήτων της μουσικής του με τα έργα των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων τόσο ως προς τη θεματολογία και την αισθητική όσο και ως προς την αντίδραση στο παγιωμένο ύφος και την αισθητική του ρομαντισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου