Ποιος χρειάζεται αυτόν τον 'ειδήμονα' να μας πει τι θα ακούμε;
Οι εφημερίδες, σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, προφασιζόμενες περικοπή δαπανών, έκοψαν τις στήλες κριτικής της τέχνης. Οι έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν από τους διευθυντές ορχηστρών και λυρικών θεάτρων, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το γεγονός...
Έχουν γραφτεί διάφορα για το συνάφι τους. Κατά μια σκωπτική άποψη είναι αποτυχημένοι μουσικοί. Ας τους αναγνωρίσουμε, λοιπόν, το προνόμιο να γνωρίζουν καλύτερα από μας τι θα πει αποτυχία. Ένα προνόμιο που μας το υπενθυμίζουν συνέχεια και το αναγάγουν και σε επάγγελμα: Κριτικοί [Μουσικής] Τέχνης!
Δυστυχώς για μας [?] είναι υποχρεωμένοι να δημοσιεύουν έπεα-κριτικά.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, έπεα μεν αλλ΄ουχί πτερόεντα, καθότι έπεα γραπτά... παραμένουν.
Και αν τα γραπτά ξεχειλίζουν από χολή, έχει ο καιρός γυρίσματα. Το λέει και το άσμα:
Για όλα αυτά πάνω στη γη
πάντα υπάρχει αμοιβή
που ’ρχεται με τον χρόνο…
Και τώρα που 'ρθε η στραβή
την άστατη διαγωγή
ζόρικα την πληρώνω…
Θυμηθείτε -στην προηγούμενη ανάρτηση- τη σωρεία εκείνων των κριτικών που επί τρεις δεκαετίες χλεύαζε το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού με τους γάλλους Claude Monet και Debussy...
Διαβάστε, λοιπόν, τι έπαθε ο αμερικανός κριτικός Κρέμπιελ όταν δημοσίευσε κριτική για το έργο του Claude Debussy, La mer [Η θάλασσα],
το 1907: «Η συναυλία χθες το βράδυ άρχισε μ’ ένα σωρό ιμπρεσιονιστικά πασαλείμματα πεταμένα φύρδην-μίγδην σε μία παλέτα ήχου χωρίς ίχνος σκέψης ή φροντίδας φόρμας ή στόχου πέρα από τη δημιουργία νέων ηχητικών συνδυασμών… Ένα πράγμα ήταν βέβαιο, πάντως, ότι ο απέραντος ωκεανός του συνθέτη κατάντησε λιμνούλα με βατράχια, που τα είχαν μάλιστα καταφέρει να χωθούν στους λαιμούς των πνευστών».
Και ο ίδιος κριτικός για το ίδιο έργο,
το 1923: «Έργο ποιητικό, όπου ο Debussy έχει συλλάβει μ’ εξαίσιο τρόπο τους ρυθμούς και τα χρώματα της θάλασσας».
Ενοχές; προφανώς. Ήλπιζε όμως πως δε θα το θυμόταν κανείς!
...Εδώ, η απέναντι όχθη:
"Η κριτική είναι το τελευταίο προπύργιο αντίστασης στην ομογενοποίηση των πάντων", συνέντευξη του Προέδρου της 'Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών'.
Οι εφημερίδες, σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, προφασιζόμενες περικοπή δαπανών, έκοψαν τις στήλες κριτικής της τέχνης. Οι έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν από τους διευθυντές ορχηστρών και λυρικών θεάτρων, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το γεγονός...
Έχουν γραφτεί διάφορα για το συνάφι τους. Κατά μια σκωπτική άποψη είναι αποτυχημένοι μουσικοί. Ας τους αναγνωρίσουμε, λοιπόν, το προνόμιο να γνωρίζουν καλύτερα από μας τι θα πει αποτυχία. Ένα προνόμιο που μας το υπενθυμίζουν συνέχεια και το αναγάγουν και σε επάγγελμα: Κριτικοί [Μουσικής] Τέχνης!
Δυστυχώς για μας [?] είναι υποχρεωμένοι να δημοσιεύουν έπεα-κριτικά.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, έπεα μεν αλλ΄ουχί πτερόεντα, καθότι έπεα γραπτά... παραμένουν.
Και αν τα γραπτά ξεχειλίζουν από χολή, έχει ο καιρός γυρίσματα. Το λέει και το άσμα:
Για όλα αυτά πάνω στη γη
πάντα υπάρχει αμοιβή
που ’ρχεται με τον χρόνο…
Και τώρα που 'ρθε η στραβή
την άστατη διαγωγή
ζόρικα την πληρώνω…
Θυμηθείτε -στην προηγούμενη ανάρτηση- τη σωρεία εκείνων των κριτικών που επί τρεις δεκαετίες χλεύαζε το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού με τους γάλλους Claude Monet και Debussy...
Διαβάστε, λοιπόν, τι έπαθε ο αμερικανός κριτικός Κρέμπιελ όταν δημοσίευσε κριτική για το έργο του Claude Debussy, La mer [Η θάλασσα],
το 1907: «Η συναυλία χθες το βράδυ άρχισε μ’ ένα σωρό ιμπρεσιονιστικά πασαλείμματα πεταμένα φύρδην-μίγδην σε μία παλέτα ήχου χωρίς ίχνος σκέψης ή φροντίδας φόρμας ή στόχου πέρα από τη δημιουργία νέων ηχητικών συνδυασμών… Ένα πράγμα ήταν βέβαιο, πάντως, ότι ο απέραντος ωκεανός του συνθέτη κατάντησε λιμνούλα με βατράχια, που τα είχαν μάλιστα καταφέρει να χωθούν στους λαιμούς των πνευστών».
Και ο ίδιος κριτικός για το ίδιο έργο,
το 1923: «Έργο ποιητικό, όπου ο Debussy έχει συλλάβει μ’ εξαίσιο τρόπο τους ρυθμούς και τα χρώματα της θάλασσας».
Ενοχές; προφανώς. Ήλπιζε όμως πως δε θα το θυμόταν κανείς!
...Εδώ, η απέναντι όχθη:
"Η κριτική είναι το τελευταίο προπύργιο αντίστασης στην ομογενοποίηση των πάντων", συνέντευξη του Προέδρου της 'Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου