17/1/08

Εγώ, αυτός, κι ο άλλος...


Κάθε φορά που αυτός με προκαλεί με μια του λέξη, μια κίνηση, ένα βλέμμα του,
μου βγαίνει μια επιθετικότητα, μια αγριάδα· μου ξυπνάει έναν άλλο μου εαυτό.
Και κάνω να τον σιμώσω, να κατευνάσω, να μερώσω…
Μα ο άλλος …παραμονεύει να εφορμήσει.

Και κάθε φορά που αυτός με κάνει να χάνω τη ψυχραιμία μου, αμέσως μετά τα βάζω με τον εαυτό μου -ακόμα κι αν έχω δίκιο.

Γιατί σκέφτομαι ότι το πρόβλημα το έχω εγώ, που η αντοχή μου δε φτάνει πάρα πέρα -κι ας ξέρω ότι έχω δίκιο.

Και κάθε φορά το θεωρώ μία ακόμη ήττα μου!

4 σχόλια:

Poet1 είπε...

Καλημερα.Μην το θεωρεις σαν μια ηττα... Οτι μετα γεννιεται αλλη μια προκληση για ζωη... Μια ασκηση ισσοροπιας μεταξυ εσενα και εκεινου...

KitsosMitsos είπε...

Μήπως απλώς αυτός ο άλλος είναι ο άλλος εαυτός;
Μήπως τελικά αυτόν πολεμάμε;

jf είπε...

Περί αυτού πρόκειται Kitsomitse...

jf είπε...

Donald: πληγώνει πολύ· και πληγώνει και τους δύο …αυτός ‘ο άλλος’