Συγγνώμη!

Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε,
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις…

Όμορφοι στίχοι, αληθινοί· πέρα ως πέρα; πόσο ισχύουν όταν πρόκειται για τις στενές ανθρώπινες σχέσεις;

Συγγνώμη!
Μια λέξη που συνηθίζουμε να λέμε ότι σπανίζει στο λεξιλόγιο μας. Άραγε ποια είναι η δυσκολότερη όψη της:

- Αυτή, απ’ τη μεριά του ατόμου που την εκφράζει; ή
- Εκείνη, απ’ τη μεριά του ‘θύματος’ που πρέπει να τη δεχτεί;

Και οι δύο όψεις απαιτούν εσωτερικές διεργασίες και μεγαλείο ψυχής.

- Η μία που πρέπει να περάσει απ’ το στάδιο, αρχικά, της κατανόησης και αναγνώρισης του σφάλματος και, στη συνέχεια, της ανάγκης για συγχώρεση. Και που έχει εμπόδιο το εγώ μας.

- Η άλλη; Θαρρώ πως είναι ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση. Και σ' αυτήν εστιάζω τον προβληματισμό μου.
Αν επιθυμείς να αποδεχτείς μια συγγνώμη που, νιώθεις ότι, με ειλικρίνεια σου ζητήθηκε, ωστόσο κάτι μέσα σου έχει ραγίσει; τότε όμως δε μιλάμε για ολοκληρωτική αποδοχή της συγγνώμης-συγχώρεση.

Η αποδοχή της συγγνώμης δε σημαίνει:
- ότι λησμονώ το γεγονός που με πλήγωσε· η μνήμη δεν παραγράφει τίποτα.
- ότι το παραβλέπω ως ασήμαντο· τότε γιατί με πλήγωσε;
- ότι δίνω άφεση αμαρτιών [δεν είμαι ούτε παπάς ούτε πάπας!] νιώθοντας νικητής μιας πάλης.
- ότι το ανέχομαι· τότε την αποδέχομαι με μισή καρδιά.
- ότι αποφασίζω [διατάζοντάς με] υπό πίεση ή …προγραμματισμό [μακάρι να μπορούσα να πατήσω κάποιο πλήκτρο].

Η αποδοχή της συγγνώμης θα πρέπει να είναι φυσικό αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών και σημαίνει:
- ότι κατορθώνω να διώξω τα έντονα αρνητικά συναισθήματα που μου προξένησε το γεγονός -θυμός, πικρία, απέχθεια, μίσος, εκδικητικότητα- και το θυμάμαι πλέον ως ανάμνηση ενός φαιδρού γεγονότος παρά κάποιου αρνητικού συναισθήματος.
- ότι αποδέχομαι πως η τιμωρία του ατόμου που με πλήγωσε, δεν είναι η θεραπεία μου.
- ότι κατορθώνω να μην απομακρυνθώ από το ‘θύτη’ ή να τον κρατώ σε απόσταση και συνάμα να νιώθω ελεύθερα και άνετα δίπλα του.
- ότι κατορθώνω να δω το παρελθόν από τη σωστή του γωνία, αναγνωρίζοντας ότι οι όποιες αδικίες αφορούν μόνο τμήμα της ζωής μου κι όχι τη ζωή μου όλη.

Σίγουρα είναι μια εσωτερική διεργασία του εαυτού μου, με διάθεση να προχωρήσω τις σχέσεις μου και την ίδια τη ζωή μου. Να επεξεργαστώ το παρελθόν μου προς όφελος του παρόντος και του μέλλοντός μου.
Αμήν!
Εύκολη υπόθεση;