Καλύτερα ανωρθογραφυ, παρά...

I. Σκαλίζοντας μνήμες στα συρτάρια...

...βρήκα επιστολές της 80χρονης, τότε, γιαγιάς μου· ‘αγράμματη’ & ανορθόγραφη -‘έβγαλε δεν έβγαλε’ μια-δυο τάξεις του Δημοτικού σχολείου- συνέχισε όμως να διαβάζει και να γράφει μέχρι τα 96 της!

…δε χορταίνω να σας γράφω, αλλά δε μπορώ άλλο. Το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ μου ασθενής. Σας φιλώ όλους…

…δε μπόρεσα να 'μπω' στο Στάδιο των Αρετών της Καθαράς Δευτέρας. Είναι κρίμα, αλλά ήμουν άσχημα πολύ, όχι όμως και γκρινιάρα! Την 'έβγαλα' κάτω απ’ το πάπλωμα, νόμιζες πως δεν υπήρχε κανείς. Δόξα τω Θεώ…

…μη λυπάστε που δε σας βλέπω. Σας φέρνω κοντά μου με τα μάτια της ψυχής μου... 

Οι λέξεις από μόνες τους δεν είναι παρά μια παράθεση νεκρών γραμμάτων. Κι όμως κρύβουν μια δυναμική που παίρνει σάρκα και οστά μόνο απ’ την ανάσα και το πνεύμα εκείνου που τα γράφει ή λέει. Ορθογραφημένες ή μη, συντακτικά ορθές μέσα στην πρόταση ή όχι ανάμεσα σε σημεία στίξης, με σωστή εκφορά ή όχι…

Όπως άλλωστε κι ο φθόγγος· ένα μουσικό τονικό ύψος, που αποκτά νόημα σε παράθεση με άλλους φθόγγους, όταν διευθετηθεί μέσα στο χρόνο [ρυθμός] και στο χώρο [φόρμα] και οριοθετηθούν οι άλλες παράμετροί του [διάρκεια, ένταση, χροιά]. Θα ζωντανέψει όμως μόνο με την κατάθεση ψυχής του καλλιτέχνη.

Αν στέκεσαι στο γράμμα αγνοώντας την ουσία –τι εγκλωβισμός κι αυτός- τότε Γράψε Λάθος. Προτιμώ να είμαι… ανωρθόγραφυ.








II. Σκαλίζοντας την ποίηση…

Δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων ενόχλησες και την ορθογραφία μου.
Κατ' επανάληψη λες, μ' έπιασες να γράφω συνδιαζω αντί για συνδυάζω
που σημαίνει συν-δύο, βάζω το ένα δίπλα στο άλλο
τα δυο μαζί ενώνω-το ζω το αφήνουμε απ' έξω για μετά, αν πετύχει ο συνδυασμός.
Δεν είναι λάθος φίλε μου. Είναι μια πρόωρη ανάπτυξη αδυναμίας.
Δείξε μου εσύ ένα ύψιλον που να κατάφερε ποτέ σωστά να μας ενώσει.
Συνδυασμοί πολλοί αλλά πόσοι γνώρισαν τη ρηματική του ζω απεραντοσύνη.
Απ' τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία.
Πάρε παράδειγμα τι κινητά που γράφεται το ψέμα.
Όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον σωστά το γράφεις μέσα σου, θαρραλέα.
Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα τότε το γράφεις ψαίμα.

Ρωτάς από πού και ως πού γράφω τη συμπόνοια με όμικρον γιώτα.
Ποιος ξέρει θα με παρέσυρε η άπνοια ο ανοίκειος το ποίημα η οίηση
το κοιμητήριο η οικουμένη το οικτρόν και η αοιδός επιθυμία
απ' την αρχή να ξαναγραφόταν ο κόσμος.
Εξάλλου σου θυμίζω η συμπόνοια πρωτογράφτηκε λάθος από το Θεό.

Γράψε Λάθος, Κική Δημουλά

- Προτιμώ το συνδιαΖΩ παρά έναν συν-δυασμό χωρίς το ζω!

- Λάθθος! έκανα λάθθος!! [κι έτσι, έχω άλλοθι για το …ψαίμα μου]