Ο γιορτινός μου καθρέφτης

Το ήξερα! Το διαισθανόμουν πως με ζήλευαν! Τόσα χρόνια, απ’ όπου κι αν περνούσα, όλοι με θωρούσαν με την άκρη του ματιού τους και μόρφαζαν απ’ τον πόνο. Γύριζαν αμέσως το κεφάλι στην αντίθετη μεριά μη αντέχοντας το εκθαμβωτικό φως που εξέπεμπε η παρουσία μου! Ήταν φανερό πια· φθονούσαν τη θεϊκή ομορφιά και κορμοστασιά μου!!

Το διαπίστωσα μόλις αυτές τις γιορτινές μέρες, όταν μου πήρα δώρο έναν καθρέφτη· έναν ολόσωμο καθρέφτη με μια μαυρισμένη ασημένια κορνίζα. Τον βρήκα στο Μοναστηράκι -καθώς χάζευα- όπου κείτονταν καταχωνιασμένος και στριμωγμένος σε μια γωνιά μιας στάλας μαγαζιού μαζί με άλλα σιδερικά. Σκούπισα τη σκόνη από πάνω του, τον κοίταξα και …χάζεψα!

Η ζωή μου άλλαξε! Έπαψα να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που μέχρι τότε με είχανε κάνει να πιστέψω πως ήμουν ένα ασχημόπαπο με αδέξιες κινήσεις. Απόκτησα αυτοπεποίθηση, ανέβηκα σκαλιά και είδα τους ανθρώπους αφ’ υψηλού. Βυθίζομαι μέσα του και μένω με τις ώρες προσηλωμένη αντλώντας ενέργεια απ’ αυτόν. Είμαι όμορφη! Είμαι καλλονή! Είμαι θεά!

Οι δικοί μου απορούν μ’ αυτή μου την αλλαγή και συμπεριφορά. Διαισθάνομαι την ανησυχία τους και κρυφογελώ…
Ώσπου, μια μέρα που με θαύμαζα στον καθρέφτη μου, στάθηκαν πίσω μου κοιτώντας τον ξεκαρδισμένοι στα γέλια.

Βλέπετε, ο καθρέφτης ήταν κοίλος… και διαστρέβλωνε, εντελώς τυχαία, το όμορφο σε άσχημο και το άσχημο σε πανέμορφο. Με αποτέλεσμα…οι δικοί μου να βλέπουν τη μύτη τους να φυτρώνει στο αριστερό τους μάγουλο, το δε πηγούνι τους διπλασιασμένο να φεύγει κάπου στην άκρη και χαχάνιζαν…κι εγώ; εγώ να θαυμάζω μια γυναίκα εκθαμβωτικής ομορφιάς, που παρόμοιά της δεν είχα αντικρύσει ποτέ στη ζωή μου. Ήταν θαύμα της φύσης, η αρμονία της ομορφιάς, της κομψότητας και του έρωτα!
Μείον στο μείον μας δίνει συν!





.




Την παραμόρφωση-διαστρέβλωση του... Anton Chekhov διέπραξε η JamanFou, ευρισκόμενη υπό την επήρεια του οίνου της χριστουγεννιάτικης φαγοποσίας. Τον Chekhov, αυτοπροσώπως, διαβάστε τον εδώ. Σίγουρα θα ανακαλύψετε έναν …άλλον άνθρωπο με άλλο κείμενο, ευτυχώς μικρό και ευέλικτο.
.
.
.