8/1/09

Ο ελληνο/τουρκικός καφές…

Το έχω καθιερώσει δυο-τρεις φορές το μήνα να πίνω το ελληνο/τουρκικό καφεδάκι μου στο παραδοσιακό καφενεδάκι του μπάρμπα - Μήτσου. Το ανακάλυψα εδώ και πέντε χρόνια, κι από τότε έγινα πιστή θαμών του. Ώσπου προχθές, πηγαίνοντας στο ραντεβού το βρήκα κλειστό κι ο μπάρμπα-Μήτσος άφαντος. Με εγκατέλειψε! Έφυγε, λέει, για το χωριό του! Εμένα με ρώτησε...; Μου ήρθε ταμπλάς… σα να έχασα δικό μου άνθρωπο!

Στην αρχή ήταν ο ‘κυρ Δημήτρης’ και η ‘κυρία’· στη συνέχεια έγινε ο ‘μπάρμπα - Μήτσος και ‘η γειτόνισσα’. Οι δυο λέξεις έγιναν πέντε κουβέντες κι αυτές εξελίχτηκαν σε κοινωνικο - πολιτικο - οικονομικές αναλύσεις του …καφενείου. Έμαθα γι αυτόν, έμαθε για μένα, μαλώναμε - μερώναμε, λύναμε και δέναμε το ελληνο/τουρκικό πρόβλημα -σαν τον καφέ ένα πράμα- μα πάντα σε πλαίσια αλληλοσεβασμού και ευπρέπειας· ήμουν πελάτισσα και ήταν εκεί με το δίσκο ανά χείρας και τον ‘μάλλον γλυκό’ στη χόβολη και σε χοντρό φλιτζάνι.

Δεν συναντηθήκαμε ποτέ εκτός καφενείου, ωστόσο ήταν ένα μικρό, πλην όμως σημαντικό, κομμάτι στο παζλ της ζωής μου. Είχε δημιουργηθεί μια περίεργη σχέση από απόσταση και η αίσθηση της απώλειας του ήταν γεγονός. Έτσι μου ‘ρχεται να μην πιω ποτέ ξανά καφέ ελληνο/τουρκικό!

Χωρίς να το καταλαβαίνεις, καταλαμβάνει σημαντική θέση ο ένας στη ζωή του άλλου. Όπως και με το κομμωτή σου, το φούρναρη και τόσους άλλους ξένους μα κοντινούς σου. Μόνο αν δεν τους πλησιάζεις μπορείς εύκολα να απομακρύνεις τους ανθρώπους. Μα αυτοί βρίσκονται πάντα ‘εκεί’ να σε εξυπηρετήσουν και εξαρτιέσαι απ’ αυτούς για απλά καθημερινά πράγματα. Πολλές φορές σου δίνουν θάρρος, σε στηρίζουν, μαθαίνεις απ’ αυτούς. Το ίδιο όμως μπορεί να συμβαίνει και με σένα. Κάποιοι βασίζονται, εξαρτώνται και μαθαίνουν από σένα. Εντέλει, μπορεί να μην αποδεικνύεται εύκολα η σπουδαιότητά σου, αλλά είσαι πολύ πιο σημαντικός απ’ ό,τι νομίζεις...
Φωτό: καφεδάκι στην Κρήτη

13 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Εξαιρετικό κείμενο. Πώς είναι ο καφές σου ο Ελληνο-τουρκικός; Γλυκός, σκέτος ή μέτριος;

jf είπε...

‘Μάλλον γλυκό’ στη χόβολη και σε χοντρό φλιτζάνι, παρακαλώ :)))

Meropi είπε...

πόσο σε καταλαβαίνω JamanFou μου! Κι εγώ δένομαι με τους ανθρώπους που με εξυπηρετούν, την καθαρίστρια μου, τον κομμωτή, το μανάβη. Έχουμε αναπτύξει μια σχέση τρυφερότητας. Με καφετζή όχι, αλλά σε καταλαβαίνων. Άντε τώρα να βρεις άλλο καφετζή!

phlou...flis είπε...

οποτε θελήσεις ελληνο/τουρκικό καφέ και δε βρίσκεις, πετάξου εδώ στη λαρ'σα. Κάτι θα γίνει

jf είπε...

Meropi,
όταν βρεις καφετζή να σου δώσει το λόγο του ότι δε θα φύγει!! :)))

phlou-flis,
αν είναι κι από Μήτσο[υ] ακόμα καλύτερα...

marianaonice είπε...

Μόλις διαπίστωσα ότι μάλλον γιόρταζες χθες;;...
Όπως και νάναι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!Χιλιόχρονη jamanfou μου!!
και κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σου!!

Είναι τόσο ανθρώπινο να δένεσαι με ανθρώπους που συναντάς στην καθημερινότητά σου και έχουν το ρόλο τους στη σημαντική ή ασήμαντη ζωή σου!
Κι εγώ δένομαι με τους ανθρώπους πολύ, και μη γελάσετε αλλά ακόμη και με τους μανάβηδες της λαϊκής μου δένομαι! Ψωνίζω από συγκεκριμένους συγκεκριμένα λαχανικά και αν κάμια φορά λείπει ο ένας νομίζω ότι δεν μπορώ να ψωνίσω από άλλο!
Αυτές οι δύο τρεις λέξεις που ανταλλάσσεις μαζί τους επί σειρά ετών κάποια στιγμή λες και γίνονται απαραίτητες στη ζωή σου!
Υπομονή @φίλη μου! θα βρεθεί άλλος καφετζής να σου ψήσει τον ελληνοτουρκικό σου...
Οι άνθρωποι πάντα προσελκύουν και προσελκύονται από ανθρώπους!!

Saq είπε...

Τι του έκανες του καημένου του καφετζή και την κοπάνησε; :)

jf είπε...

marianaonice,
ευχαριστώ για τις ευχές!
Είμαι σε αναζήτηση ελληνο/τουρκικού καφέ :))

Newton,
ζητούσα καφέ με 5 φουσκάλες αλλά του βγαίναν πάντα λιγότερες χα!χα!χα!

Roadartist είπε...

Αχ τι όμορφο κείμενο!!
Πολύ, πολύ μου άρεσε!!
Jf μου.. φυσικό είναι να δεθείς..
Τώρα αν σου πω ότι ο επίλογος σου.. για ανθρώπους που 'δεν γνωρίζεις' αλλά τους νιώθεις κοντά σου, μου έφερε στο μυαλό μερικούς συνbloggers?
Θυμήθηκα και πως το ένιωσα με μια blogger που είχαμε ανοίξει παράλληλα τα blogs και αλληλοδιαβάζαμε τα posts η μια της άλλης, όπου ξαφνικά διέγραψε το blog της δίχως εξηγήσεις δίχως τίποτα..
Ε, με πείραξε!! Βέβαια ποτέ μη λες λες μεγάλα λόγια, αλλά ..φαντάσου ..με πείραξε!!
Ακόμα και έτσι λοιπόν δημιουργούνται ανθρώπινες επαφές ;)
Σε φιλώ καλό βράδυ!!

ΥΓ τι μοναδική θέα για καφεδάκι είναι αυτή?? Αυτή τη φωτο είδε ο μπάρμπα Μήτσος και την έκανε??? ;)

habilis είπε...

!!! Mάλλον ,εκεί στο χωριό του ,θα λείπεις και Εσύ απο τον μπαρμπα Μήτσο...

jf είπε...

Roadartist,
ο καθένας μας θα μπορούσε να έχει γευτεί μια παρόμοια κατάσταση...
Σου μένει να πικρή-γλυκειά ανάμνηση ...κάτι σαν τον μάλλον γλυκό καφέ :))

ΥΓ ε ναι, είχα απολαύσει έναν υπέροχο ε/τ καφέ στην Κρήτη

Habilis,
έτσι, παρηγοριέμαι... :)))

KitsosMitsos είπε...

Τελικά αυτή η πόλη μπορεί να γίνει ανθρώπινη αν το θέλουμε...

jf είπε...

KitsosMitsos,
σωστό συμπέρασμα!