Τι ταπεινωτικό!

Εθνική Αθηνών Λαμίας, στο ύψος των ‘120’ παρά κάτι, αριστερή λωρίδα δύο αμάξια σταματημένα. Τίποτα το αξιοπερίεργο· μερικά γυαλιά σπασμένα στο οδόστρωμα, κάποιες λαμαρίνες που χάλασαν τη μόστρα, ούτε λάδια, ούτε ξύδια, ούτε καν αίματα…!

Mία μανδάμ μακροφουστανελλού -τύπου τσιγγάνας στο πιο σικάτο- με αρκετά περιττά κιλά ατάκτως ερριμμένα, κατεβαίνει απ’ το ένα αμάξι και πλησιάζει απειλητικά το δεύτερο. Με το ένα της χέρι, ξεσκίζει μανιασμένα τον αέρα καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως, καθότι το άλλο είναι απασχολημένο σφίγγοντας πάνω της και στο ύψος της κοιλιάς ένα …κάτι σαν μπόγο από ρούχα μού φάνηκε, έτοιμο να σκορπίσει στην άσφαλτο. Καθώς πλησίαζα με το αμάξι μου, όντας στην ουρά των χιλιομέτρων, διέκρινα πως ο μπόγος είχε αποκτήσει …χεράκια και ποδαράκια και κουνιόταν απεγνωσμένα θέλοντας προφανώς να ξεφύγει απ’ τον κλοιό που το ‘σφιγγε.
Ένα μωρό! που το περιέφερε στους δρόμους ένας …μπόγος, στο σώμα και στο μυαλό!

Να σε κρατάνε οι άλλοι ως ασπίδα τους στο κάθισμα του συνοδηγού· να σε σέρνουν ως λάφυρο πολέμου ή να σε επιδεικνύουν ως αξεσουάρ όποτε και όπως γουστάρουν· να σε προσέχουν όταν κλαις γοερά ή να σε αγνοούν μέχρι σκασμού· να σε ταΐζουν ή να σε αφήνουν νηστικό· να σε καθαρίζουν ή να σε παρατάνε λερωμένο… Μα δεν είναι ταπεινωτικό, τελικά, να είσαι μωρό…;!

Σύμφωνα με τον Anthony Storr -ψυχίατρο, ψυχαναλυτή, ψυχοθεραπευτή- είναι μια τόσο ταπεινωτική κατάσταση που δεν είναι περίεργο ότι μερικοί από μας δεν την ξεπερνάμε ποτέ. Ένας από τους βασικούς φόβους του ατόμου είναι μήπως το μεταχειριστούν σαν αντικείμενο κι όχι σαν πρόσωπο. Φοβόμαστε μήπως καταντήσουμε να μας χειραγωγούν, να μας κατευθύνουν απρόσωπες δυνάμεις, να μας αντιμετωπίζουν σαν τα σκουπίδια οι ανώτεροι και οι ισχυροί. Μπορεί ο καθένας μας να είναι απειροελάχιστο άτομο μέσα στο άπειρο σύμπαν, χρειαζόμαστε όμως την εντύπωση ότι μετράμε, ότι η ατομικότητά μας απαιτεί την προσοχή. Η περίπτωση να βρεθούμε εντελώς αγνοημένοι σαν άτομα, είναι ένα είδος ζωντανού θανάτου ενάντια στον οποίο έχουμε την τάση να παλεύουμε με όλες μα τις δυνάμεις.

Απανταχού μωρά, ας ενωθούμε! Όχι άλλος εξευτελισμός της αξιοπρέπειάς μας! Τέρμα πια στην ταπείνωση!

JamanFou, ένα μεγάλο μωρό…