17/1/09

Τι ταπεινωτικό!



Εθνική Αθηνών Λαμίας, στο ύψος των ‘120’ παρά κάτι, αριστερή λωρίδα δύο αμάξια σταματημένα. Τίποτα το αξιοπερίεργο· μερικά γυαλιά σπασμένα στο οδόστρωμα, κάποιες λαμαρίνες που χάλασαν τη μόστρα, ούτε λάδια, ούτε ξύδια, ούτε καν αίματα…!

Mία μανδάμ μακροφουστανελλού -τύπου τσιγγάνας στο πιο σικάτο- με αρκετά περιττά κιλά ατάκτως ερριμμένα, κατεβαίνει απ’ το ένα αμάξι και πλησιάζει απειλητικά το δεύτερο. Με το ένα της χέρι, ξεσκίζει μανιασμένα τον αέρα καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως, καθότι το άλλο είναι απασχολημένο σφίγγοντας πάνω της και στο ύψος της κοιλιάς ένα …κάτι σαν μπόγο από ρούχα μού φάνηκε, έτοιμο να σκορπίσει στην άσφαλτο. Καθώς πλησίαζα με το αμάξι μου, όντας στην ουρά των χιλιομέτρων, διέκρινα πως ο μπόγος είχε αποκτήσει …χεράκια και ποδαράκια και κουνιόταν απεγνωσμένα θέλοντας προφανώς να ξεφύγει απ’ τον κλοιό που το ‘σφιγγε.
Ένα μωρό! που το περιέφερε στους δρόμους ένας …μπόγος, στο σώμα και στο μυαλό!

Να σε κρατάνε οι άλλοι ως ασπίδα τους στο κάθισμα του συνοδηγού· να σε σέρνουν ως λάφυρο πολέμου ή να σε επιδεικνύουν ως αξεσουάρ όποτε και όπως γουστάρουν· να σε προσέχουν όταν κλαις γοερά ή να σε αγνοούν μέχρι σκασμού· να σε ταΐζουν ή να σε αφήνουν νηστικό· να σε καθαρίζουν ή να σε παρατάνε λερωμένο… Μα δεν είναι ταπεινωτικό, τελικά, να είσαι μωρό…;!

Σύμφωνα με τον Anthony Storr -ψυχίατρο, ψυχαναλυτή, ψυχοθεραπευτή- είναι μια τόσο ταπεινωτική κατάσταση που δεν είναι περίεργο ότι μερικοί από μας δεν την ξεπερνάμε ποτέ. Ένας από τους βασικούς φόβους του ατόμου είναι μήπως το μεταχειριστούν σαν αντικείμενο κι όχι σαν πρόσωπο. Φοβόμαστε μήπως καταντήσουμε να μας χειραγωγούν, να μας κατευθύνουν απρόσωπες δυνάμεις, να μας αντιμετωπίζουν σαν τα σκουπίδια οι ανώτεροι και οι ισχυροί. Μπορεί ο καθένας μας να είναι απειροελάχιστο άτομο μέσα στο άπειρο σύμπαν, χρειαζόμαστε όμως την εντύπωση ότι μετράμε, ότι η ατομικότητά μας απαιτεί την προσοχή. Η περίπτωση να βρεθούμε εντελώς αγνοημένοι σαν άτομα, είναι ένα είδος ζωντανού θανάτου ενάντια στον οποίο έχουμε την τάση να παλεύουμε με όλες μα τις δυνάμεις.
Απανταχού μωρά, ας ενωθούμε! Όχι άλλος εξευτελισμός της αξιοπρέπειάς μας! Τέρμα πια στην ταπείνωση!
JamanFou, ένα μεγάλο μωρό…

10 σχόλια:

marianaonice είπε...

Φοβερός παραλληλισμός του μωρού με τους ανίσχυρους ανθρώπους αυτού του κόσμου!
Και οι δύο περιπτώσεις άβουλα όντα στα νύχια και στο έλεος των ισχυρών!!
Μπράβο!!

Όχι άλλος εξευτελισμός της αξιοπρέπειάς μας λοιπόν!!

Δήμητρα είπε...

Πραγματικά...ειδικά αυτό με τα παιδιά...Έρμαια στις βουλήσεις μας...
Καλημέρα

Phivos Nicolaides είπε...

Ας αναλογιστούμε νηφάλια, τι ακριβώς γίνεται γύρω μας, από αμνημονεύτων ετών και τότε, θα ανατριχιάσουμε...

phlou...flis είπε...

Κι εγώ μαζί με τα μωρά, και κάθε "μωρό", να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας;

jf είπε...

Αγαπητοί μου @επισκέπτες,

Αφού δεν ανήκετε στους ισχυρούς αυτού του κόσμου -εκτός κι αν κάνω λάθος- πάει να πει πως μια χαρά σας μεταχειρίστηκαν στα μωρουδίστικα σας χρόνια [και όχι σα μπόγους]· έτσι δε βγάζετε τα απωθημένα σας ξεσπώντας στους ανίσχυρους του κόσμου.
Βέβαια, όλα εδώ πληρώνονται, γιατί τώρα που μεγαλώσατε είστε μπόγοι στα χέρια αυτών που δεν είχαν καλά μωρουδίστικα χρόνια και βγάζουν τα απωθημένα πάνω σας! :)))

habilis είπε...

Mεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να τα φάμε.

Saq είπε...

Μην το βλέπεις έτσι. Δες την συμπεριφορά της γυναίκας σαν μια εκπαίδευση του μωρού στους κανόνες συμπεριφοράς της ζούγκλας, εε της οδικής κυκλοφορίας, καθώς και εμπλουτισμού του λεξηλογίου από σημαντικές λέξεις, από μικρή κιόλας ηλικία! :(((

jf είπε...

habilis,
...και κακή μας χώνεψη


Newton,
Μια ζωή αυτό δε φωνάζουμε; να εκπαιδεύουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία!
[Λέω να σβήσω την ανάρτηση...] :))

rain είπε...

Τα λόγια του Dr Storr πραγματικά με άγγιξαν! Περιγράφουν με απίστευτες λέξεις τον μοναδικό πιστεύω εφιάλτη του ανθρώπινου νου, του ανθρώπινου είδους όσον αφορά την μοναδική αξιοπρόσεκτη προσωπικότητά του!

Η περιγραφή σου απιστευτη! Σαν να'μουν εκεί ένα πράμα! Εχω δει να κρατάνε μωρό με το καρότσι χειμώνα καιρό έξω και να περιμένουν την αστυνομία που έχουν καλέσει για να επιδείξουν ότι δεν μπορούν να μπουν στο σπίτι εξαιτίας παρκαρισμένου αυτ/του που μπλοκαρε ολίγον την πόρτα!!!!!! Οπότε κατανοώ πλήρως τι εννοείς..

Φιλιά και συγνώμη αν μ'έπιασε φλυαρία...πρώτη φορά σπίτι σου...

jf είπε...

rain,
καλώς τηνε,
χάρηκα ιδιαίτερα για τη ...φλυαρία σου, ειλικρινά.
Φιλιά