Λάθος βήματα με βυθίζουν καταποντίζοντάς με στην άβυσσο· στο σκοτεινό κόσμο του πανικού, της αβεβαιότητας, της μοναξιάς… Τα φαντάσματα με τρομάζουν, η απομόνωση με βασανίζει και σαν αγρίμι στη σπηλιά ψάχνω διεξόδους... Συνηθίζω τις σκιές στην πάλη μου με το φως, κτίζω γερά τείχη γύρω μου και μέσα μου, και στέκω πίσω τους τρέμοντας. Φορώ τη μάσκα μου και καρτερώ. Μόνο εσύ μπορείς να δεις… γι αυτό μην προσπεράσεις. Η πεποίθηση της αναξιότητας είναι που έχτισε τα τείχη μου. Κι όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο άγρια θα σου επιτίθεμαι· βλέπεις, πολεμώ αυτό ακριβώς που χρειάζομαι περισσότερο! Μα είχα ακούσει πως η αγάπη είναι πιο δυνατή… και ελπίζω… ελπίζω σε σένα. Γι αυτό, ξεκίνα να χτυπάς το τείχος σταθερά μα απαλά, γιατί κρύβω ευαίσθητο παιδί μέσα μου… που δε μπορεί να μεγαλώσει πίσω από τοίχους. Μην τα παρατάς… κι αν σου εμπνέω φόβο, θυμήσου πως κι εγώ έχω τις ίδιες ανασφάλειες με σένα… Μην αφήνεις να σε ξεγελάσω…
Πηγές
Ολίγον Paulo Coelho
αρκετός Leo Buscaglia
πολλή ζωή
16 σχόλια:
Απίθανος ο Κουέλο, ωραίος, όμορφος. Βγάλε κι εσύ επιτέλους Ιωάννα μου το... αγρίμι από μέσα σου. Μην μας ξεγελάς!! Καλημέρα από Λευκωσία.
Leo Buscaglia; συγγραφέας ο κύριος;
Ωραίο αποτέλεσμα έβγαλε η μείξη!
Μ'αρέσει γιατί διαβάζεις και μπορείς να βλέπεις πέρα από αυτό. Άρα εντρυφείς.
Εύγε!
phivos,
αφού αρχίσαμε με κατατάξεις... κατατάσσεσαι στο είδος των εκτός των τειχών!!
Καλημέρα από Αθήνα!
Newton,
ο Λέο; λίγο απ' όλα... συν καθηγητής κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας... γράψε στο google και θα δεις!
KitsosMitsos,
μερσί μποκού για το σχόλιο.
[Μεταξύ μας... πού να σε κατατάξω;;]
Πολύ όμορφο το απόσπασμα...
Ήταν ένα διάστημα που διάβαζα συνέχεια Μπουσκάλια.. χοχοχο έτσι εξηγούνται μερικά πράγματα ;) καλό σκ jf μας :)
αν και τα τείχη έχουν τη χρησιμότητά τους, πιστεύω πως με τους κατάλληλους αθρώπους μπορούμε να τα κατεβάσουμε και εκείνοι θα καταλάβουν
Μπράβο Ιωάννα, έτσι πετάνε έξω από τα τείχη τις φίλιες ψυχές;
phivos,
θα σε μαλλώσω για την παρανόηση... όσοι είναι απ' έξω πρέπει να βοηθήσουν στο γκρέμισμα των τειχών! :))
roadartist,
καλώς τηνε κι ας άργησες χιχι
και μην ακούς τι λένε [ίδε phivos]...
ρίτσα,
ναι, καμιά φορά χρειάζονται οι αποστάσεις -έστω και με τείχη- ώστε να μη ξαναπληγώνεται κανείς... αλλά όχι για πολύ. Γιατί μετά θα χρειαστεί βοήθεια για το γκρέμισμά τους.
Δε ξέρω ποιος Κοέλλο και τί άλλο, αλλά αν "..Λάθος βήματα με βυθίζουν καταποντίζοντάς με στην άβυσσο..." τότε καιρός για ταξίδι.
phlou-flis
χα!χα! αυτό σκέφτομαι και θα την ...κάνω σε λίγο καιρό. Μήπως γνωρίζεις κάτι;...
Εντώς εκτώς και επι των τειχών .
habilis,
είσαι απίθανος!
Έτοιμος να σε... γκρεμίσω από τα τείχη!!
Phivos,
...kι εγώ που νόμιζα ότι οι εκτός φίλιες ψυχές, γκρεμίζουν τα τείχη για να λευτερώσουν τις εντός κι όχι να τις γκρεμοτσακίσουν...
Πολύ αληθινό!!
Δημοσίευση σχολίου