Προσγειώθηκα, λέμε...

Στο Βέλγιο ολοταχώς! Σας βρήκα τρόπο να πληρώνεστε χωρίς να εργάζεστε! Ένας εργένης παίρνει γύρω στα 700€, ενώ αν έχει κι ένα προστατευόμενο πρόσωπο μπορεί να φτάσει μαζί με επιδόματα και τα 1200€. Άσχημα είναι; Να …δουλεύεις τους άλλους χωρίς να εργάζεσαι…; Μα ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή...

Το Βέλγιο έχει τρεις περιφέρειες: τη φλαμανδόφωνη [ολλανδικής διαλέκτου] Φλάνδρα στο βορρά, την γαλλόφωνη Βαλονία στο νότο που θεωρείται και προέκταση της Γαλλίας, και τις Βρυξέλλες που επισήμως είναι δίγλωσση.
Κάθε μια περιφέρεια έχει τη δική της κυβέρνηση, ως χώρα όμως εκπροσωπείται από την κεντρική… και βέβαια υπάρχει κι ο βασιλιάς μ’ όλο του το σόι. Φλάνδρα και Βαλονία ακονίζουν συχνά τα μαχαίρια τους όταν πρόκειται να διεκδικήσουν κονδύλια, αλλά και οι φλαμανδόφωνοι με τους γαλλόφωνους κοντράρονται για τη γλώσσα [λ.χ. Brussels οι μεν, Bruxelles οι δε]. Ειδικά οι Φλαμανδοί ‘τρώγονται με τα ρούχα τους’ για το θέμα αυτό, καθώς δεν ανέχονται στον τόπο τους κάποιον που δε μιλά τη διάλεκτό τους! Πάντως, παρόλο που το λιοντάρι είναι το έμβλημα της Φλάνδρας και ο κόκορας της Βαλονίας, άλλος έχει τ’ όνομα κι άλλος …κοκορεύεται: η πλειονότητα στις Βρυξέλες, παρότι δίγλωσση, μιλά τα γαλλικά. Ίσως να ‘χουν δίκιο όσοι λένε πως αν το Βέλγιο ήταν Γιουγκοσλαβία, θα είχε προ πολλού διαλυθεί· μα το βασίλειο δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια…

Οι Βρυξέλλες -ως πόλη πια- δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα του Βελγίου μα κι όλης της Ευρώπης. Εδώ η έδρα του ΝΑΤΟ, εδώ κι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Δυτικο-Ευρωπαϊκή Ένωση WEU. Ωστόσο, μπορεί να είναι η καρδιά της Ευρώπης, μα οι αποφάσεις εδώ μόνο με στυγνή λογική λαμβάνονται. Bruocsella σημαίνει 'σπίτι στο βάλτο', αυτή είναι και η προέλευση του ονόματος. Ξεκίνησε από μικρό χωριό μέσα στο βάλτο γύρω από τον ποταμό Σεν τον 6ο αι., ο οποίος έχει καλυφθεί για υγειονομικούς λόγους.

Εδώ θα συναντήσετε:
- το ‘ιστορικό κέντρο’ με τα Βασιλικά Παλάτια -μεταξύ άλλων- και τη Μεγάλη Πλατεία με τα επιβλητικά κτίρια. Κτίρια που νομίζει κανείς πως κατοικούνταν από βασιλείς, ενώ απλά στέγαζαν τις συντεχνίες τους. Άλλωστε, τα γύρω σοκάκια που οδηγούν σ’ αυτήν, έχουν ονομασίες όπως Κρεοπωλών, Ζυθοποιών, Ρέγκας, Τυριών κοκ. Σε τέτοια σοκάκια κι οι περίφημες σοκολάτες-pralines και οι gaufres -οι γνωστές μας wafels [βάφλες]. Μια και μιλάμε για το στομάχι, ας αναφέρουμε τααα τυριά, τιιις μπύρες και τις διάφορες ποικιλίες πατατών: άλλες για βράσιμο, άλλες για φούρνο κι άλλες για τηγάνισμα frites.
- Στις Βρυξέλλες και οι συνοικίες των μεταναστών. Νομίζω πως είναι περισσότεροι απ’ τον καθαρά βέλγικο πληθυσμό. Ιταλοί, Τούρκοι, Ισπανοί, Μαροκινοί κλπ κάθε καρυδιάς καρύδι.
- Στις Βρυξέλλες και η ‘συνοικία’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ολόκληρα τετράγωνα με σύγχρονα επιβλητικά -κυρίως τζαμένια- κτίρια. Εδώ να δεις πολυγλωσσία· τύφλα να ‘χει ο Πύργος της Βαβέλ… άλλωστε στην τοπική διάλεκτο, “babbeler” θα πει φλυαρώ! Κι όμως, όχι μόνο φλυαρούν μα συνεννοούνται κιόλας και αποφασίζουν για σένα και για μένα χωρίς… εμάς. Ωστόσο, δεν μπορεί παρά να είναι γεγονός πως, οι περισσότεροι ίσως κι απ’ τους μισούς κοινοτικούς υπαλλήλους είναι …κηφήνες, καθώς παραμένουν στις θέσεις τους και μετά τη θητεία τους στο συγκεκριμένο πόστο μιας επιτροπής που είχε συσταθεί κάποια στιγμή για κάποιο συγκεκριμένο θέμα… Μου το διαβεβαίωσαν οι φιλοξενούντες με, όταν αναφέρθηκαν σε γνωστά τους πρόσωπα τα οποία ντρέπονταν να λένε πως εργάζονται στα γραφεία της ευρωπαϊκής ένωσης! Έτσι, οι Βέλγοι πολίτες πληρώνουν όχι μόνο για το βασιλιά κι όλο του το σόι, μα και για τους κοινοτικούς επιτρόπους μ’ όλα τους τα σόγια…
Από το Βέλγιο είναι κι ο εφευρέτης του σαξόφωνου, Άντολφ Σαξ. Εδώ κι ο Γιαν βαν Άικ ιδρυτής της φλαμανδικής σχολής στη ζωγραφική, που τελειοποίησε την τεχνική της ελαιογραφίας.

Εκτός από πολιτικο-οικονομικό κέντρο, οι Βρυξέλλες, ως πρωτεύουσα του Βελγίου -αυτής της μιας μπουκιάς χώρας που μπορείς να την διανύσεις σε 2-3 ώρες- απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα απ’ όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Έτσι κι εγώ, σε 2½ ώρες βρέθηκα απ’ την περιοχή της Mons [στα γαλλικά, Bergen στα φλαμανδικά, =βουνό] –μια γραφική μεσαιωνική πόλη της Βαλονίας με αρκετό φοιτητόκοσμο, που απέχει μόλις 10’ από τα γαλλικά σύνορα, παλιό ανθρωκωρυχικό κέντρο της χώρας-… βρέθηκα, λοιπόν, για μια ολοήμερη χορταστική επίσκεψη …á Paris.

Μα “πού πας κοριτσάκι με τέτοιο καιρό!”. Αφότου προσγειώθηκα στο Βέλγιο, ένιωσα κυριολεκτικά στο πετσί μου όλες τις καιρικές αλλαγές ενός καταχείμωνου. Με ήλιο με υποδέχτηκε η Mons, αλλά και με νιφάδες χιονιού την επόμενη μέρα· παγωνιά και αέρα οι Βρυξέλες κάπου στους μηδέν βαθμούς· βροχή και χιόνι στο Παρίσι. Όμως δεν πτοήθηκα… Και στο ύψωμα της Montmartre περπάτησα [με την Πλατεία των Ζωγράφων της, την εκκλησία Sacre-Coeur με την πανοραμική θέα του Παρισιού, ήπια τον καφέ μου κι έφαγα τη gaufre μου με κάστανο και σοκολάτα στο “La Boheme”,] και την Notre Dame επισκέφτηκα, και Moulin Rouge & Lido είδα, και το Μουσείο Λούβρου από μακριά κατά μήκος του Σηκουάνα, και τον Πύργο του Eiffel πλησίασα, και τον οβελίσκο στην πλατεία Concord, και Les Champs-Élysées διέσχισα, και στην Αψίδα Θριάμβου ταλαιπωρήθηκα… Και τέλος επέστρεψα στη Mons πλήρως… κρυολογημένη!
Που λέτε, χαμός στο Παρίσι… όταν δε, ψάχνεις για parking… καλά να πάθεις αφού δε βολεύεσαι με τις συγκοινωνίες. Παρατήρησα όμως πως οι Παριζιάνοι περιμένουν υπομονετικά επί 10 και 15’ ώσπου να ξεφορτώσει λχ ένα φορτηγό σ’ ένα σοκάκι χωρίς ούτε μια κόρνα! Εντάξει, παρατήρησα επίσης πόσο βρώμικα είχαν τα πεζοδρόμια και από σκουπίδι και από σκυλοσκατουλίνια. Οκ, ας δεχτούμε πως οι αρχές δεν τα προλαβαίνουν… Ο μεγάλος όμως χαμός γίνεται γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου, όπου καταλήγουν 12 δρόμοι! Της κακομοίρας γίνεται καθώς οι Παριζιάνοι δεν είναι καθόλου ευγενείς να σου παραχωρήσουν προτεραιότητα όταν προσπαθείς εναγωνίως να στρίψεις δεξιά. Αφού σε πλατείες έχουν προτεραιότητα οι εκ δεξιών [προσοχή: το ανάποδο ισχύει στο Βέλγιο], το διεκδικούν με κάθε εγωιστικό τρόπο [άλλη μία διαφορά με τους Βρυξελλιώτες, που ζουν μεν σε μια πιο ‘επαρχιακή’ πρωτεύουσα μα με περισσότερο ανθρώπινο πρόσωπο]. Όταν, λοιπόν, μετά από κάμποσους γύρους …θριάμβου, καταφέραμε να απεγκλωβιστούμε απ' την Αψίδα του Θριάμβου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο Βέλγιο.

Το Παρίσι είναι η Πόλη του Φωτός μα και το Βέλγιο η χώρα των φώτων… σ’ όλο της το οδικό δίκτυο δε σβήνουν ποτέ τα φώτα το βράδυ, χώρια που δεν υπάρχουν καθόλου διόδια. Να ‘ναι καλά γι άλλη μια φορά οι Βέλγοι φορολογούμενοι!

Κάτι λεπτομέρειες:

- Φιλοξενήθηκα σ’ ένα φιλικό σπίτι σε μια συνοικία της Mons, όπου διατηρούν υποχρεωτικά πανομοιότυπη εξωτερική μορφή του σπιτιού. Υποχρεωτική είναι και η δημιουργία στέρνας στην αυλή για να μαζεύεται το πόσιμο νερό που με κατάλληλα φίλτρα και καθαρισμό επανέρχεται για χρήση πχ στο πλυντήριο, στην ντουζιέρα… Υποχρεωτική και η ανακύκλωση των σκουπιδιών –τα άχρηστα σκουπίδια μαζεύονται από το δήμο άπαξ της εβδομάδας, ενώ τα χαρτιά και τα πλαστικά μαζεύονται εναλλάξ κάθε 15νθήμερο. Εννοείται πως μέχρι τη συγκομιδή, τα παντός είδους σκουπίδια φυλάγονταν στο σπίτι… Επίσης, ο,τιδήποτε ‘συμφέρει’ το κράτος για εξοικονόμηση ενέργειας, το επιδοτεί για την κατασκευή μιας οικίας λ.χ. για μια καλή μόνωση. Δύσκολη όμως η αγορά σπιτιού λόγω του συστήματος με πλειστηριασμό. Μπορεί να περιμένει κανείς και 2-3 χρόνια μέχρι να βρει την κατάλληλη και συμφέρουσα τιμή. Ή, μέχρι να πετύχει πλειστηριασμό Αύγουστο μήνα που λείπουν όλοι οι συν-διαφερόμενοι σε διακοπές, όπως συνέβη με τους γνωστούς μου.
- 25.000 Έλληνες ζουν σ’ όλο το Βέλγιο. 400 οικογένειες στην ευρύτερη περιοχή της Mons εκ των οποίων 70 στη συνοικία που φιλοξενήθηκα. Τα περισσότερα ελληνόπουλα β’ γενιάς δε γνωρίζουν ελληνικά καθώς λίγες είναι οι οικογένειες που τα μιλούν στο σπίτι. Τα σχολεία είναι ολοήμερα, ενώ το κράτος παρέχει δωρεάν κάποιες από τις υπόλοιπες εξωσχολικές δραστηριότητες λχ. μουσική ή χορό.
- ‘Καθαρός’ μισθός ενός συντηρητή λ.χ. εκτυπωτικών και συναφών μηχανημάτων με ¾ οικιοθελούς απασχόλησης: 1300€
-Εάν κανείς έχει δουλέψει τουλάχιστο ένα μήνα στο Βέλγιο, μπορεί να πληρώνεται από το ταμείο ανεργίας …επ’ αόριστον! Βέβαια, σκοπός του ταμείου είναι η προστασία των φτωχών ώστε να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς ζητιανιά. Όμως, πολλοί το εκμεταλλεύονται εις βάρος και πάλιν των υπόλοιπων φορολογούμενων Βέλγων πολιτών. Το κράτος κατά καιρούς προσπαθεί να τους ‘στριμώχνει’ αναγκάζοντάς τους να αναζητήσουν ξανά δουλειά. Άνεργοι και κράτος παίζουν τους κλέφτες κι αστυνόμους. Μα όσο εύκολα τη βρίσκουν τόσο εύκολα και την εγκαταλείπουν με το οποιοδήποτε πρόσχημα· και ξανα-εγγράφονται στο ταμείο επ’ αόριστον, κάτι σαν τους δημοσίους υπαλλήλους αορίστου χρόνου, ένα πράμα… Είναι πολλοί αυτοί που ειδικεύονται στην… ανεργία. Γι αυτό σας λέω, πάμ’ Βέλγιο;

Και κάτι σαν επίλογος: Με την ομπρέλα ανά χείρας και τη χείρα στο γάντι, μες τη βροχή το χιόνι και τ’ αγιάζι, δε μπόρεσα δυστυχώς να αποτυπώσω το ταξίδι μου σε πολλές φωτογραφίες. Άλλωστε, δεν ήταν ένα ταξίδι περιηγητικού περιεχομένου αλλά περισσότερο συνάντησης με αγαπητά μου πρόσωπα, μετά από πολλά-πολλά χρόνια. Επιφυλάσσομαι όμως σύντομα για ένα πιο ‘ταξιδιάρικο’ …ταξίδι και σίγουρα όχι μες το καταχείμωνο.

Βέλγιο

Κάτω: μια στάση στο Βατερλώ του Ναπολέοντα.

Κάτω: Στην Μεγάλη Πλατεία των Βρυξελλών: παρατηρείστε την λεπτομέρεια της πύλης του συγκεκριμένου κτιρίου-Δημαρχείο. Δεν ευθυγραμμίζεται το καμπαναριό με το κέντρο της πύλης! Γι αυτό το λόγο, ο αρχιτέκτονας μόλις το αντιλήφθηκε... αυτοκτόνησε! Μου θύμισε την περίπτωση του κατασκευαστή του καταπληκτικού αστρονομικού ρολογιού στην Πλατεία του Παλαιού Δημαρχείου στο ιστορικό κέντρο της Πράγας, τον οποίον τύφλωσαν, για να μην κατασκευάσει ξανά όμοιό του! Τι τα θες... ο ένας το έφτιαξε λάθος κι άλλος υπέροχο, κι όμως την ίδια τύχη είχαν.

Πάνω: L' Atomium: αναπαριστά ένα άτομο κρυστάλλου του σιδήρου μεγεθυμένου 165 δις φορές. Οι 9 σφαίρες του αντιπροσώπευαν τις 9 επαρχίες της τότε εποχής, απομεινάρι της διεθνούς έκθεσης του 1958. Οι σφαίρες συνδέονται με κυλιόμενες σκάλες και ασανσέρ. Δεν συνιστάται για κλειστοφοβικούς τύπους.

Πάνω: Ο Πύργος του Eiffel με το βραδυνό του ένδυμα.
Μην πάθετε ό,τι κι ο κύριος στη φωτο με τις αγορές στα καταστήματα των Champs-Élysées, που τον 'έγδυσαν' κυριολεκτικά!

Πάνω: Les Champs-Élysées και στο τέρμα η Αψίδα του Θριάμβου.

Κάτω: Η Πλατεία Ζωγράφων στη Montmartre

.

.

.

.

.

.

.

Κάτω: η εκκλησία Sacre-Coeur και το Παρίσι από ψηλά.