4/3/09

Θέμα εμπιστοσύνης…

“Ένας τύπος ονόματι Steven Brill, πειραματίστηκε πάνω σε μια θεωρία, στη Νέα Υόρκη, με τους ταξιτζήδες. Ο Brill παρέστησε τον πλούσιο ξένο που δεν ήξερε καλά αγγλικά. Μπήκε σε ντουζίνες ταξί στη ΝΥ για να δει πόσοι οδηγοί θα τον κοροϊδέψουν. Οι φίλοι του προέβλεπαν από την αρχή πως οι περισσότεροι θα τον εκμεταλλεύονταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ένας μόνο οδηγός στους 37 τον κορόιδεψε. Οι υπόλοιποι τον πήγαν κατευθείαν στον προορισμό του και τον χρέωσαν κανονικά. Μερικοί αρνήθηκαν να τον πάρουν, όταν ο προορισμός του ήταν ένα ή δύο τετράγωνα πιο κάτω, κι ακόμη πρόθυμα βγήκαν και από τα αυτοκίνητά τους, για να του δείξουν πόσο κοντά βρισκόταν. Η μεγαλύτερη ειρωνεία ήταν πως μερικοί οδηγοί τον προειδοποίησαν ότι η ΝΥ ήταν γεμάτη από απατεώνες… και να προσέχει”.
Παράλληλα με το πείραμα του Brill, έχει γίνει πρόσφατα και μια έρευνα που δείχνει πως το 70% των ανθρώπων πιστεύουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άξιοι εμπιστοσύνης τις περισσότερες φορές. Δε ξέρω πόσο πρόσφατα και αν όντως έγινε και πού μια τέτοια έρευνα, ούτε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα εις τας Αθήνας. Όπως και να ‘χει, ας σταθεί αιτία ενός προσωπικού μας πειράματος. Να μετρήσουμε και τις απέναντι ιστορίες σχέσεων εμπιστοσύνης, χωρίς προκατάληψη, χωρίς πάθος, λαμβάνοντας υπόψη πως, κανένας δεν είναι μόνο κακός ή μόνο καλός.
Προσφιλής κουβέντα: δε μπορείς πια να εμπιστευθείς κανένα... κι ο καθένας μας σίγουρα θα έχει μια τραυματική ιστορία να διηγηθεί. Αναρωτιέμαι όμως, πόσο ο παράγοντας μμε μάς συμπαρασύρει να αναπαράγουμε τη μία κακή είδηση της βδομάδας -αυτή πουλάει, και το ξέρουμε- και μέχρι το τέλος της, σαν την ιλαρά να έχει μεταδοθεί σ’ όλο μας το σώμα και σ’ όλους τους μετέχοντες. Βομβαρδίζοντάς μας καθημερινά, να έχει κάνει μετάσταση ο καρκίνος στα ζωτικά μας όργανα καταστρέφοντας κάθε ίχνος αισιοδοξίας. Να έχει διαποτίσει κάθε κύτταρο του κορμιού μας με το φαρμάκι της καχυποψίας και του φόβου να πλησιάσουμε το συνάνθρωπο βλέποντας στο πρόσωπο του τον πιθανό διεφθαρμένο γιατρό, δικηγόρο, παπά… τον πιθανό απατεώνα ταξιτζή, έμπορο, πωλητή της εβδομαδιαίας είδησης, έτοιμο να μας κατασπαράξει. Οι πάντες φοβούνται τους πάντες… γράφει ο Paulo Coelho… κι ο φόβος αυτός εκδηλώνεται συνήθως με δύο μορφές: είτε με επιθετικότητα είτε με υποταγή. Δύο πρόσωπα του ίδιου προβλήματος. Γι αυτό όταν βρίσκεσαι μπροστά σε κάποιον που σου εμπνέει φόβο θυμήσου πως ο άλλος έχει τις ίδιες ανασφάλειες. Χρησιμοποίησε το φόβο σαν κινητήρια δύναμη κι όχι σα φρένο… Ίσως η πραγματικότητα τελικά να είναι άλλη και να αποδεικνύει πως μπορούμε να εμπιστευόμαστε πολύ περισσότερους ανθρώπους απ’ όσους φανταζόμαστε. Ίσως, αυτές οι ειδήσεις των μμε αποτελούν εξαιρέσεις… λέω… ίσως…
Λίγος ακόμα Coelho: Να επικεντρώνεσαι στα μικρά θαύματα της καθημερινής ζωής. Αν ξέρεις να βλέπεις ό,τι είναι όμορφο, είναι επειδή έχεις την ομορφιά μέσα σου, επειδή ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης που ξαναστέλνει σε κάθε άνθρωπο την αντανάκλαση του προσώπου του. …Κι επειδή πιστεύεις στα θαύματα, τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Επειδή έχεις τη βεβαιότητα πως η σκέψη σου μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή, η ζωή σου αρχίζει ν‘ αλλάζει. Επειδή είσαι βέβαιος ότι θα συναντήσεις την αγάπη, η αγάπη εμφανίζεται… μαζί και η εμπιστοσύνη…


16 σχόλια:

Aggelos Spyrou είπε...

Μα τι όμορφο!

:)

Meropi είπε...

Πιστεύω όμως ότι στην Αθήνα το πείραμα θα είχε πιο άσχημα αποτελέσματα. Δυστυχώς εδώ αφήσαν να γίνουν ταξιτζήδες πολλοί απατεώνες. Δεν υπάρχει έλεγχος.
Πάντως η ανάρτηση σου έχει μια αλήθεια. Η καχυποψία μας ζημιώνει. Καλύτερα να είμαστε καλοπροαίρετοι, παρά να βλέπουμε όλο τον κόσμο αρνητικά και με καχυποψία.

stalamatia είπε...

Αχ αυτοί της Αθήνας οι περισσότεροι όλο πονηριά είναι .Αναγκαίο κακό είναι το ταξί, όσο καλοπροαίρετος και να είσαι.

Phivos Nicolaides είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα η έρευνα που αναφέρεις. Πάντως, τα αποτελέσματα θα πρέπει να είναι διαφορετικά σε κάθε χώρα, γιατί πολλοί παράγοντες επηρεάζουν τελικά την ανθρώπινη συμπεριφορά...

phlou...flis είπε...

Εσύ πάντως εμπίστευεσαι τουλάχιστον ένα, τον Coelho.

roadartist είπε...

Πανέμορφα τα αποσπάσματα του Coelho, και νομίζω πως έχει δίκιο.

jf είπε...

Aggelos Spyrou,
Θενκς
:))

Meropi,
Για να το λες πάει να πει πως έκανες ήδη το δικό σου πείραμα... Και εκεί εστιάζω την ανάρτησή μου: ας αποφανθούμε για κάτι όταν εμείς σιγουρευτούμε κι όχι αναπαράγοντας κάτι που ακούσαμε

stalamatia,
τραυματικές μαρτυρίες ε;

jf είπε...

Phivos,
δεν βρήκα άλλα στοιχεία για το πότε και το αν, της έρευνας. Ούτως ή άλλως, αυτή ήταν το έναυσμα της ανάρτησης

phlou-flis,
ε ναι, ό,τι διάβασα δικό του μ' άρεσε... και το επιβεβαιώνει και η...

roadartist,
το ίδιο πιστεύω κι εγώ

antinetrino είπε...

Εγώ τώρα τι να πώ που όταν γύρισα από την Κρήτη, πήρα ταξί από το αεροδρόμιο ως το σπίτι μου και ο ταξιτζής μου ζήτησε την διπλάσια ταρίφα.... Έπεσα στον έναν στους δεκαεφτά? Δε νομίζω.... Ευτυχώς που το αστυνομικό τμήμα είναι κοντά στο σπίτι μου και λύθηκε το ζήτημα χωρίς πολλές φωνές. Φυσικά δεν φτάσαμε στο τμήμα, όμως ο "φόβος" του τμήματος αρκούσε για να επανέλθει η ταρίφα στα φυσιολογικά της επίπεδα.

Τελικά εγώ καταλήγω ότι ο φόβος και λύση δεν είναι και περισσότερη δύναμη και ενέργεια καταναλώνει....

Saq είπε...

Πολύ ωραίο το θέμα σου, αυτό που ξέρω από προσωπικές εμπειρίες από την δουλειά μου είναι ότι οι Έλληνες την απατεωνιά την έχουν στο αίμα τους.

Μια φορά θυμάμαι μια κοπέλα που ήταν από την Ιορδανία μου είχε πει ότι όταν ήρθα στην Ελλάδα τρομοκρατήθηκα επειδή διέκρινα έλλειψη ειλικρίνειας στους ανθρώπους. Άλλα μου έλεγαν και άλλα έκαναν. Έφτασα λέει στο σημείο για αρκετό καιρό να μην εμπιστεύομαι κανέναν.

Να σου πω δεν την αδίκησα καθόλου.

jf είπε...

antinetrino,
μάλλον δεν τους είπες ότι ήσουν ένας ...πλούσιος πελάτης!! :))
Γεγονός είναι πως, τόσο ο 'φόβος' του ταξιτζή που περιγράφεις όσο και ο φόβος εξαιτίας της καχυποψίας που περιγράφει ο Coelho, είναι και οι δύο ζημιογόνοι για τον ίδιο τον άνθρωπο

Newton,
ίσως νάχεις δίκιο για τον Έλληνα μιας και έχεις τόσες εμπειρίες... Ήθελα όμως περισσότερο να επικεντρώσω το θέμα μου σε άλλα σημεία, πχ. στην ανακύκλωση της μ ί α ς κακής είδησης η οποία γίνεται κανόνας, και δε μπαίνουμε στον κόπο να μετρήσουμε και τις άλλες, στην αντίθετη όχθη, ώστε να πάρουμε λίγο τ' απάνω μας.

habilis είπε...

Η καχυποψία στην Ελλάδα δεν είναι τελείως αδικαιολόγητη.
Πάρε γιά παράδειγμα τους πολιτικούς ,άλλα λένε ,άλλα εννοούν και άλλα κάνουν.

Εχουμε και τους τρομολάγνους μεγαλοδημοσιογράφους που ψοφάνε για ότι εγκληματικό και αριστοτεχνικά το πουλάνε σάν θέαμα,γιατί αυτό γράφει νούμερα της AGB.Μια αλτρουιστκή πράξη δεν πουλάει εάν δεν έχει κάτι το πολύ εντυπωσιακό .
Ενα έγκλημα φροντίζουν να το κάνουν εντυπωσιακό , μια αλτρουιστική πράξη την περνάνε στα ψιλά στήν καλύτερη περίπτωση.

Είναι κατάντια να βλέπουμε ο ένας τον άλλο καχύποπτα ...

marianaonice είπε...

Αρνούμαι να ζω με το δηλητήριο της καχυποψίας στη σκεψη μου!
Αισθάνομαι και δίνομαι στους ανθρώπους που αγαπώ έστω κι αν πληγωθώ!
Το προτιμώ από τη νέκρωση των αισθήσεων και των αισθηματων!!

Να επικεντρώνεσαι στα μικρά θαύματα της καθημερινής ζωής. Αν ξέρεις να βλέπεις ό,τι είναι όμορφο, είναι επειδή έχεις την ομορφιά μέσα σου, επειδή ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης που ξαναστέλνει σε κάθε άνθρωπο την αντανάκλαση του προσώπου του. …Κι επειδή πιστεύεις στα θαύματα, τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Επειδή έχεις τη βεβαιότητα πως η σκέψη σου μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή, η ζωή σου αρχίζει ν‘ αλλάζει. Επειδή είσαι βέβαιος ότι θα συναντήσεις την αγάπη, η αγάπη εμφανίζεται… μαζί και η εμπιστοσύνη…

Υπέροχο!!

jf είπε...

habilis,
δε θα διαφωνήσω με όσα λες, ποιος μπορεί; :))
Αλλά, γιατί να δίνουμε τόση σημασία στα μμε και να δηλητηριάζουμε τα αισθήματά μας, αφού ξέρουμε τι προτάσσουν...

Ακριβώς αυτό: είναι κατάντια να βλέπουμε ο ένας τον άλλο καχύποπτα!!


marianaonice,
...και καλά κάνεις...
Το θέμα όμως είναι να μπορούμε να εμπιστευτούμε και ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε, χωρίς να τους θεωρούμε εκ των προτέρων απατεωνίσκους...
Ο Koelho, φοβερός!

KitsosMitsos είπε...

Δεν τις εμπιστεύομαι τις μελέτες αυτές...

jf είπε...

KitsosMitsos,
η 'έρευνα' ήταν μόνο το έναυσμα των σκέψεών μου.