7/3/09

Μουσικολογώντας τα παλιά…


Άκουσε πως η Μουσική εξυψώνει κι εξευγενίζει τους ανθρώπους! Το μάτι του που ως τότε έλαμπε, πήρε να στρογγυλεύει, να θολώνει και να παραπέμπει σε οφθαλμό βοοειδούς. Δεν κατάλαβε… και ρώτησε σαν τι να παθαίνουν δηλαδή. Κάποιος αποκρίθηκε πως ομορφαίνει τον άνθρωπο ή… κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Τι ήταν να το ακούσει! Έδεσε κόμπο κάθε του λέξη -καθώς δεν του ήταν κι εύκολο να αφομοιώσει τα λεγόμενα του συνομιλητή του- κι από τότε εξηγούσε και δικαιολογούσε την κακομουτσουνιά και κακομοιριά του. Βάλθηκε να μάθει μουσική, που στα μάτια του πλέον έπαιρνε διαστάσεις κολυμβήθρας του Σιλωάμ, ικανή να θεραπεύει πάσαν νόσον και μαλακίαν. Κοντοί ψηλώνουν και γίνονται ντερέκια, κακομούτσουνοι και σημαδεμένοι ομορφαίνουν. Το αργό μυαλό του άρχισε να κουνιέται και να παίρνει δρόμους ανεξερεύνητους ως τότε, αλλά πάντα σκοτεινούς κι απρόσιτους για τους κοινούς θνητούς…
Τηλέμαχου Οδύσσεια, Δημήτρη Μίγγα

Η μουσική ευχαριστεί, θέλγει κι αυτόν που έχει πολύ ταραγμένα τα λογικά του, Πίνδαρος


Για ποια μουσική μιλούσε ο Πίνδαρος άραγε? και οι κατοπινοί Σωκράτης και Πλάτωνας και Αριστοτέλης? Είχε τότε η λέξη Μουσική το ίδιο σημασιολογικό περιεχόμενο με τη σημερινή? Και πώς αντιμετωπίζεται σε κρατικό επίπεδο?

'Εννοια της Μουσικής
Η έννοια Μουσική στην αρχαία Ελλάδα, αν όχι ταυτόσημη με τη γενικότερη έννοια Παιδεία, υπαγόταν ωστόσο σ’ αυτήν. Ανήκε όχι μόνο στη γενική μόρφωση και την καλή αγωγή των νέων αλλά συνέβαλλε και στη διατήρηση μιας υγιούς πολιτείας. Και η μεν λέξη Παιδεία έχει διατηρήσει την τότε σημασία της [τη διαδικασία δηλ. και το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης], όμως η έννοια της λέξης Μουσική υπέστη εκπτώσεις που φτάνουν και κάτω του …κόστους, αφού σήμερα με τη σημασία της Τέχνης των Ήχων που της αποδίδεται, καλύπτει ένα ελάχιστο μέρος των όσων κάλυπτε κατά την αρχαιότητα.

Ήθος της Μουσικής
Το πόση σημασία είχε η μουσική στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, φαίνεται απ’ το πόσο σημαντικό μέρος κατείχε στην εκπαίδευση τους. Κάτι που δε διέφυγε της προσοχής των τότε φιλοσόφων που ασχολήθηκαν με την ερμηνεία του φαινομένου. Μίλησαν για τη μουσική που φέρει και μεταφέρει ήθος, το οποίο συμβάλλει στη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα, είτε αναζωογονώντας και βελτιώνοντας κάποιες από τις ορμές και τις διαθέσεις του, είτε ναρκώνοντας, νεκρώνοντας και αχρηστεύοντας άλλες. Μίλησαν για όλα τα στοιχεία της -νότες, αρμονίες, γένη, μέλος καθώς και τους ρυθμούς- που είχαν ηθικό σκοπό και δύναμη, μα που δεν επιδρούσαν το ίδιο, αφού μόλις άλλαζε η φύση των αρμονιών, μεταβάλλονταν ταυτόχρονα και οι διαθέσεις των ακροατών. Είπαν πως σε μια αρμονία με θρηνώδη χαρακτήρα, όπως η μιξολυδική, η ψυχή ‘σφίγγεται’· άλλη πως εκφράζει το ανδρικό και το μεγαλοπρεπές ήθος· άλλη, φαύλη που δημιουργεί ακόλαστα ήθη και ανάρμοστους τρόπους ζωής και σπρώχνει τους νέους στη μαλθακότητα και τη νωθρότητα. Μίλησαν και για κάποιες ‘μαλακές’ αρμονίες που έφερναν χαλάρωση στη διάνοια· ανάμεσα σ’ αυτές η μεν δωρική μετέφερε γαλήνη, η δε φρυγική συναισθήματα ενθουσιασμού. Μίλησαν και για τους ρυθμούς με τον ίδιο τρόπο· πως άλλοι μεταφέρουν την ηρεμία κι άλλοι συνταράσσουν την ψυχή. Πίστευαν ότι έπρεπε να πλάθουν και να ρυθμίζουν τις ψυχές των νέων ώστε να γίνουν πιο ήρεμοι και εύρυθμοι, άρα και χρήσιμοι στο λόγο και στην πράξη. Διότι η ζωή του ανθρώπου έχει ανάγκη από τις χάρες του ρυθμού και της αρμονίας. Ακόμη πίστευαν πως όποιος έχει ανατραφεί όπως πρέπει, θα μπορεί να προσέχει αμέσως ο,τιδήποτε ατελές ή μη όμορφα φτιαγμένο και δικαίως θα δυσανασχετεί. Τα ωραία θα τα παινεύει και θα τα χαίρεται, και κλείνοντάς τα μέσα στην ψυχή του θα τρέφεται από αυτά και θα πλάθεται καλός και άξιος, ενώ όσα είναι άσχημα θα τα κατακρίνει και θα τα απεχθάνεται από νέος κιόλας, προτού καν να είναι σε θέση να αντιληφθεί για ποιον ακριβώς λόγο συμβαίνει αυτό. Κι όταν κάποτε ο λογισμός έλθει, θα τον καλωσορίσει αμέσως, καθώς θα έχει ανατραφεί έτσι. Η μουσική, λοιπόν, είχε κατά τους αρχαίους τη δύναμη να διαμορφώνει το ήθος της ψυχής, κι αφού πίστευαν πως μπορούσε να το πετύχει, οδηγούσαν και μόρφωναν τους νέους μ’ αυτήν. Να, γιατί της απέδιδαν σημαντικότατο εκπαιδευτικό ρόλο, όταν αυτό γινόταν σωστά…

Μουσική – Τέχνη των Ήχων
Η μουσική στην αρχαιότητα λόγω της προσωδίας [δηλ. το σύνολο όλων των παραμέτρων της εκφώνησης του προφορικού λόγου] αποτελούσε με τη λέξη, ένα κράμα. Τα ποιητικά –ίσως και τα πεζά ακόμη- κείμενα δεν απαγγέλλονταν απλώς, αλλά τραγουδιόντουσαν σύμφωνα με τους κανόνες της προσωδίας. Μέσα από την ενότητα αυτή -λόγου και μουσικής- προέκυψε η αρχαία ελληνική γλώσσα. Η αρχαία ελληνική γλώσσα ή η Μουσική που ήταν και το όχημα της παιδείας, που στόχευε στη διάπλαση σώματος μα και ψυχής και πνεύματος.
Ωστόσο, η γλώσσα, ως όργανο ανθρώπινης επικοινωνίας, εξελίσσεται· έτσι και η αρχαία ελληνική γλώσσα. Βαθμιαία έχασε την αυστηρή της ρυθμική συγκρότηση που καθόριζε η προσωδία, καθώς το μουσικό στοιχείο υπερτρόφησε έναντι του γλωσσικού. Όλες οι συλλαβές έγιναν αδιάφορες χωρίς διάκριση μακρών και βραχέων. Αυτή η εκφραστική ανάγκη διαφοροποίησης δημιούργησε και τον τονισμό. Η αρχαία Μουσική είχε πια παρέλθει. Στη θέση της πρόβαλλε μια καινούργια γλώσσα, μαζί και μια καινούργια κοινωνική πραγματικότητα. Να, γιατί ο αρχαίος όρος Μουσική δε μπορεί να αποδοθεί με το σημερινό όρο της, ως Τέχνη των Ήχων. Η μουσική σήμερα είναι μόνο ένα τμήμα της αρχαίας Μουσικής, που ακόμη κι έτσι, δεν έπαψε να έχει τον σημαντικό της ρόλο -θετικό ή αρνητικό- στην εκπαιδευτική διαδικασία.


Διδακτικά προγράμματα [μουσικής] εκπαίδευσης
Γράμματα, Γυμναστική και Μουσική ήταν τα καθιερωμένα μαθήματα της Ελληνικής αρχαιότητας. Ακόμη και αργότερα στο Βυζάντιο -ιστορικός συνδετικός κρίκος μεταξύ αρχαιότητας και σύγχρονης Ελλάδας- η μουσική αποτελούσε μέρος του διδακτικού προγράμματος της παιδείας. Ως μάθημα ανήκε στην τετρακτύ, μαζί με την Αριθμητική, Γεωμετρία και Αστρονομία. Η εκπαίδευση των Βυζαντινών περιελάμβανε και τη θεωρητική τριάδα των μαθημάτων: Γραμματική, Διαλεκτική και Ρητορική. Στη νεότερη Ελλάδα το αρχαιότερο μουσικό ίδρυμα της χώρας, το Ωδείο Αθηνών, έθεσε τις βάσεις της μουσικής εξωσχολικής παιδείας. Σταδιακά όμως, άρχισε ο εξευρωπαϊσμός της με τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα που βιώνουμε ως σήμερα... Σήμερα, το κράτος αδιαφορεί για το σύνολο της παιδείας, για τη μουσική θα συζητάμε? Η αντιμετώπισή της φαίνεται στο ποσοστό που κατέχει αυτή στη σημερινή εκπαίδευση. Αδιαφορία? Εσκεμμένη παραμέληση? Όπως και να ‘χει, η έλλειψη μουσικής παιδείας επιδρά αρνητικά στο ήθος της σύγχρονης μουσικής και επομένως και στο χαρακτήρα των σύγχρονων Ελλήνων.
Η σύγχρονη μουσική φυσικά και δε μπορεί να φέρει και άρα να μεταφέρει εκείνο το αρχαιοελληνικό ιδανικό ήθος… μα η αξία και η αναγκαιότητα της παιδείας της είναι σίγουρη· ή μήπως ό,τι δεν προσφέρει στην πρακτική και έκδηλη σκοπιμότητα και αναγκαιότητα είναι πλέον άχρηστο?
.
.

Πηγές: εδώ κι εκεί

ΥΓ
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Νίκου Δήμου για τη θέση που έχει η [κλασική] μουσική στη ζωή του: εδώ



16 σχόλια:

roadartist είπε...

Πολύ σημαντική η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες.. και σίγουρα κάτι ήξεραν..
Αλλά και για εμάς εξακολουθεί να έχει ..θεραπευτικές ιδιότητες.. Ψυχ-αγωγία.. πραγματική..
Δεν είναι τυχαίο πάντως πως όπου υπάρχει μουσική υπόκρουση (π.χ. στα σουπερμάρκετ) γίνεται με σκοπό ο πελάτης να χαλαρώσει..και να τα ακουμπήσει πιο εύκολα :)), ενώ έχει διαπιστωθεί πως αυξάνει και την παραγωγικότητα.. Λατρεύω τη μουσική, δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική..
Καλό σαββατόβραδο..
(Σήμερα έχει έξοδο σε μουσική σκηνή!!!!!!!!!) :DDD

marianaonice είπε...

Moυσική για μένα είναι συμπαντική γλώσσα!!
Μ' αυτή τη γλώσσα θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με άλλα όντα αν υπήρχαν σε άλλους πλανήτες!

Τη λατρεύω τη μουσική, δεν ζω χωρίς αυτήν!!
Πολύ ωραία και εκπαιδευτική πάλι η ανάρτησή σου αυτή!!

Κουνούπι είπε...

Ωραία αυτά που λες Jamanfou αλλά να σου θυμίσω ότι έχει αποδειχθεί ότι η μουσική μπορεί να μήν εξημερώνει τα ήθη και να μην εξευγενίζει τον άνθρωπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: όταν ο Goebbels μίλησε το 42 για την τελική νίκη της κυρίαρχης φυλής στο ράδιο και η ομιλία του ακολουθείθηκε από μια λαμπρή εκτέλεση της 5ης του Beethoven. Ή οι ναζί που άκουγαν με ευχαρίστηση τα κουαρτέτα του Χάυντν αφού λίγα λεπτά πρίν είχαν εκτελέσει εκατοντάδες εβραίων...

Ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη μ' αυτό αν και τη μουσική τη λατρεύω...

Όμως γιατί θεωρείς ότι ο εξευρωπαϊσμός της μουσικής είναι κάτι κακό; Γιατί έχει οδηγήσει αυτός στα μακροπρόθεσμα (και υπονουμένως κακά) αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα; Αυτό έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάντια κι όχι η δική μας αδιαφορία; Δηλαδή στις ευρωπαϊκές χώρες (ή ακόμα κι αυτές του πρώην ανατολικού μπλόκ) δέν έχουν αξιόλογη μουσική παιδεία;

Συμφωνώ ότι το κράτος αδιαφορεί και ότι υπάρχει πρόβλημα στη νοοτροπία μας γενικότερα.

φιλικά

Κ

jf είπε...

Καλώς το Κουνούπι :))

Δε νομίζω πως διαφωνούμε στο ότι υπάρχει και εκείνη η μουσική, που με τα στοιχεία της και το ρυθμό της εξαγριώνει τον άνθρωπο. Έτσι, άλλωστε, δε δικαιώνεται και η φιλοσοφία περί του ήθους της μουσικής των αρχαίων Ελλήνων? Αυτό όμως προϋποθέτει, μια [εσκεμμένη?] συνεχή ‘εκπαίδευση’ του είδους αυτού, τόση ώστε να επηρεάσει το ήθος του νεαρού ατόμου. Δεν πιστεύω πως ακούγοντας μια φορά μια ‘βίαιη’ μουσική, εξαγριώνεται κανείς· εκπαιδεύεται και σ’ αυτό.

Όσον αφορά τις συνέπειες του εξευρωπαϊσμού της μουσικής, εννοώ πως η μουσική παιδεία -βασισμένη πλέον στα πρότυπα του πρώτου εκείνου ελληνικού ωδείου- εισήγαγε το ευρωπαϊκό μουσικό σύστημα [της μείζονας & ελάσσονας τονικότητας] καταργώντας το πλούσιο εκείνο αρχαιοελληνικό σύστημα [των τρόπων] που μετέφερε ήθος κλπ.
Ούτε καν η παραδοσιακή μουσική δε διδάσκεται...

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν ισχυρίζομαι πως έπρεπε να παραμείνουμε στα π.Χ. χρόνια…!! αλλά πως με το καινούργιο ευρωπαϊκό υλικό θα ‘πρεπε να είχε βρεθεί ένα ανάλογο σύστημα διδασκαλίας που να διδάσκει το ήθος εκείνο που ‘έπλαθε’ και ανθρώπους.
Άλλωστε, το θέμα μου –ως εκ του τίτλου του- μουσικολογεί περί την παλιά μουσική παιδεία… και αυτό που κατηγορεί είναι την ανυπαρξία της ελληνικής μουσικής παιδείας.

Φιλικά

jf είπε...

Roadartist,
κάποιες 'απαντήσεις' μου θα βρεις και στο σχόλιό μου προς το Κουνούπι. Ασφαλώς και υπάρχει ολόκληρη επιστήμη γύρω από το 'μάρκετιγκ' της μουσικής. Αλλά αυτό που ήθελα να τονίσω είναι την ανυπαρξία της επίσημης/κρατικής μουσικής παιδείας όσον αφορά στο ρόλο της μουσικής στη διαπαιδαγώγηση...

Σίγουρα θα έχεις περάσει καλά στη μουσική σου έξοδο, και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε


marianaonice,
“Ο άνθρωπος που μουσική δεν έχει μέσα του, που η συμφωνία των ήχων δεν τον αναταράζει, για προδοσία, για αρπαγή, για πανουργία είναι φτιαγμένος. Βαριά η κίνηση του πνεύματος του σαν τη νύκτα, η θωριά του σκοτεινή σαν έρεβος.
Σε τέτοιον, πίστη καμία! Shakespeare
:))

marianaonice είπε...

Αληθινόοο πέρα ως πέρα!!!
Καμία εμπιστοσύνη πράγματι σε ανθρώπους άμουσους και μουντούς!!

jf είπε...

Μαζί το ξενυχτάμε βλέπω μariana... :))

Roadartist είπε...

Τσου.. και όμως jamanfou δεν ήταν καλά.. Αν και νεανική μουσική σκηνή, φαίνεται πως μερικοί "ψωνίστηκαν" για τα καλά..
Ούτε ανάρτηση δεν έχει για αυτούς
Κρίμα :(

KitsosMitsos είπε...

Γεννήθηκε εδώ, αλλά έχει χαθεί το αρχαιοελληνικό άκουσμά της.
Όπως και να'χει, όποιο είδος και να είναι, σίγουρα μας ταξιδεύει!
Καλημέρα

phlou...flis είπε...

Δλδ οι σημερινοί νέοι με τα είδη "μουσικής" που ακούνε ...εξημερώνονται, αξυψώνονται και εξευγενίζονται;

jf είπε...

KitsosMitsos,
ότι έχει χαθεί το αρχαιοελληνικό της άκουσμα ειναι σίγουρο.
Όπως και νάχει, ναι η μουσική μας ταξιδεύει αλλά δεν έχουν όλα τα 'ταξίδια' τον ίδιο προορισμό


phlou-flis,
θα πρέπει να ρωτήσεις τον KitsoMitso :))

Κουνούπι είπε...

Λίγο παράξενα το έχεις ερμηνεύσει το παράδειγμα μου. Για ποιά ακριβώς εξαγριωτική και βίαιη μουσική μιλάς; Γιατί άν οι ναζί μπορούσαν να ακούν Μπετόβεν (που δεν πιστεύω να θεωρείς ότι είναι βάρβαρη και βίαιη η μουσική του) και να σφάζουν εβραίους μπορώ κι εγώ να ακούω ό,τι θέλω και εν τέλει να είμαι ήρεμος και πράος άνθρωπος.

Έπειτα, μπορούμε να μιλάμε για ένα -μαγικό σχεδόν (;;;)- τύπο μουσικής τον οποίο ποτέ δεν ακούσαμε ούτε και θα ακούσουμε αφού έχει χαθεί; Απ' ότι ξέρω ότι έχουν διασωθεί ελάχιστα δείγματα αρχαιοελληνικής μουσικής σημειογραφίας που δεν είναι αρκετά για να κατανοήσουμε επαρκώς και να ανασυνθέσουμε το είδος (και εν τέλει να αποδειχθούν τα περί ήθους που λες). Δέν έχουμε επαρκείς αποδείξεις, μόνο μαρτυρίες. Και είναι διαφορετική από την εκκλησιαστική ή την παραδοσιακή μουσική που έχουμε υπ' όψιν μας σήμερα.

Τώρα για τον εξευρωπαϊσμό και την απομάκρυνση από την παράδοση: Στην Ελλάδα τουλάχιστον η παραδοσιακή μουσική διδάσκεται και σε ωδεία και σε πανεπιστήμια αλλά και στα μουσικά σχολεία. Για τους σχολικούς κλάδους που έχουν άλλη κατεύθυνση το μάθημα της μουσικής αν επιλεχθεί από το μαθητή (και ξέρεις πως είναι το λύκειο με τις πανελλήνιες και τις προεισαγωγικές: πολλά μαθήματα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα λόγω έλλειψης χρόνου) δίνει μια στοιχειώδη επαφή με το θέμα και έστω γενικές γνώσεις. Ακόμα και σ' αυτό γίνεται αναφορά στην παραδοσιακή μουσική.

Άλλο παράδειγμα: Στην Τουρκία όταν το κράτος αποφάσισε να εξευρωπαϊστεί (άσχετο αν το έχει καταφέρει ποτέ...) και να δημιουργήσει και βάσεις για ευρωπαϊκή μουσική παιδεία έφεραν τον Schnitke να οργανώσει αυτό το νέο σύστημα διδασκαλίας. Η χώρα αυτή έχει μάλλον καλύτερη μουσική παιδεία από την Ελλάδα (και την Κύπρο - πάμε πακέτο) και μάλιστα έχει ακόμα ζωντανή ντόπια μουσική παράδοση που διδάσκεται στη νέα γενιά. Κακώς ήρθαν σε επαφή με την (κακή;) μείζωνα και ελάσσονα τονικότητα (που άλλωστε έχουν και σχέση με τον Ιωνικό και Αιολικό τρόπο);

Άλλο παράδειγμα: Στο Ιράκ οι αμερικάνοι στρατιώτες άκουγαν με ακουστικά ένα ευχάριστο τραγουδάκι σε ματζόρε (σαν τον αρχαίο Ιωνικό δηλαδή που ηρεμεί και βοηθάει την σκέψη ή κατι τέτοιο έλεγαν οι αρχαίοι μας) το "The roof is on fire" ένω μάχονταν στο πεδίο της μάχης για να πορώνονται. Εδώ μόνο οι στίχοι ήταν "εξαγριωτικοί" όχι η μουσική - σχεδόν σουρεάλ σε συσχετισμό μεταξύ τους.

Πιστεύω πως θά 'πρεπε να παλεύουμε περισσότερο να διατηρήσουμε την παραδοσιακή μας μουσική αλλά μην φτάνουμε και σε σημείο ξενοφοβίας. Η ευρωπαϊκή μουσική έχει πολλά να προσφέρει και είμαστε (πλέον ή ανέκαθεν, όπως το πάρει κανείς) μέρος της.

φιλικά πάντα

κ

jf είπε...

Κουνούπι,
Ίσως να φταίω που δε μ’ αρέσει να πλατειάζω και δε μπορώ να συγχρονίζομαι στη συχνότητά σου…

Έχεις βγάλει αυθαίρετα συμπεράσματα για τη σχέση μου με τη μουσική...
‘Συγκεντρώνομαι’ με Bach, ‘παθιάζομαι’ με Beethoven, ‘χάνομαι’ με Chopin’… και δεν ακούω παραδοσιακή μουσική παρά μόνο σε …πατριωτικές γιορτές!
Μ’ αρέσει, λοιπόν, η ευρωπαϊκή μουσική· μεγάλωσα μ’ αυτήν…
[Και επί τη ευκαιρία, καμία σχέση δεν έχει το ματζορο-μινόρε σύστημα, το οποίο βεβαίως στηρίχθηκε στον Ιωνικό & Αιολικό τρόπο· τρόποι που δημιουργήθηκαν αργότερα απ’ τους δυτικούς τρόπους και οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τους αρχαιοελληνικούς, παρά μόνο στα ονόματα [και σ’ αυτά ούτε καν υπάρχει αντιστοιχία: ο δυτικός δώριος ρε-ρε δεν είναι καν ο αρχαίος δώριος μι-μι, κοκ]

Εμμένω, λοιπόν, στην ουσία της ανάρτησης μου:
ΤΟΤΕ υπήρχε μια φιλοσοφία γύρω απ’ τη μουσική ΠΑΙΔΕΙΑ των νέων. Γι αυτό και η μουσική τους, κατείχε τη θέση που είχε στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ τους.

ΤΩΡΑ όχι φιλοσοφία, όχι ΠΑΙΔΕΙΑ ούτε καν ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ υπάρχει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια βαθμίδα [μιλώ για Ελλάδα]. Και αυτό φαίνεται από τη θέση που [δεν] κατέχει η μουσική στα σχολικά προγράμματα. Την όποια δουλειά την κάνουν κάποιοι δάσκαλοι με ζήλο, φωτεινές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και διερωτώμαι: η αδιαφορία ή σκόπιμη παραμέληση των μουσικών πραγμάτων στην Ελλάδα, είναι επειδή τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα και χειροπιαστά? Δηλαδή ό,τι δεν προσφέρει στην πρακτική σκοπιμότητα και αναγκαιότητα είναι πλέον άχρηστο?

Αν χρειαστεί να επανέλθω, θα το κάνω μόνο για την ουσία της ανάρτησης.

Φιλικά πάντα... εννοείται...

J

Κουνούπι είπε...

Συγγνώμη JamanFou δεν είχα σκοπό να σε κάνω να πλατειάζεις ή να ξεφύγεις από την ουσία της ανάρτησης σου και δεν πρόκειται να σε αναγκάσω να επανέλθεις...

Τα συμπεράσματα δεν ήταν αυθαίρετα, βγήκαν από τα γραφόμενα στην ανάρτηση και τα σχόλια σου.

φιλικά - το λέμε συνέχεια

Κ

Κουνούπι είπε...

κι αν σε θύμωσα με την σχόλιο στην ανάρτηση "σχεδόν ποίηση" να ξέρεις ότι δεν είμαι τόσο κακός - προσπαθούσα να κάνω χιούμορ και δε μου βγήκε...

θα με συνηθίσεις :/

jf είπε...

Βρε κώνωψ! όνομα και πράμα :)))
Γιατί να θυμώσω με το σχόλιό σου ??

:))