10/6/09

Το ουρλιαχτό

Κράζεις, αγριεύεις, φωνασκείς, ουρλιάζεις… για ο,τιδήποτε, με ή άνευ λόγου και αιτίας, παντού… σε γήπεδα, σε δρόμους με κυκλοφοριακή συμφόρηση, σε ουρές υπηρεσιών, σε μηχανές που κολλάνε, σε λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν, στο αυτοκίνητο που μας άφησε στα κρύα του νερού, σε γείτονες που μας εκνευρίζουν, σε δικούς μας ανθρώπους, στα παιδιά μας…
Και μετά μετανιώνεις που το είπες μα δεν το εννοούσες… Όμως οι φωνές έχουν ήδη εκσφενδονιστεί, βρήκαν το στόχο τους και πλήγωσαν. Τα έμψυχα είν’ ο στόχος· τα άψυχα δεν αντιδρούν.
Διάβαζα πως κάπου στα νησιά του Σολομώντα, στο Ν. Ειρηνικό, οι χωρικοί υλοτόμοι εφαρμόζουν μια πρωτότυπη μέθοδο για να κόβουν τα χοντρά δέντρα που αδυνατούν να κόψουν με τσεκούρι. Με την αυγούλα, λοιπόν, οι πιο γεροδεμένοι σκαρφαλώνουν στο δέντρο και αρχίζουν να ουρλιάζουν με όση ένταση έχει η φωνή τους. Αυτό επαναλαμβάνεται για 30 μέρες και τότε το δέντρο… πεθαίνει και πέφτει!
Προκαταλήψεις και πρωτόγονες εκδηλώσεις· αφελείς και αγαθοί οι κάτοικοι των νησιών του Σολομώντα. Μάλλον δεν έχουν τα πλεονεκτήματα της σύγχρονης τεχνολογίας...
Κι η θεωρία τους? ότι τα ουρλιαχτά σκοτώνουν το πνεύμα του δέντρου· σύμφωνα με τους ίδιους η επιχείρηση πετυχαίνει πάντα.
Κι όμως, ίσως να έχουν δίκιο σε ένα σημείο της θεωρίας τους: το να ουρλιάζεις σε έμψυχα όντα, πράγματι συντελεί στο θάνατο του πνεύματός τους. Οι κλωτσιές, οι ραβδισμοί, οι πετροβολισμοί μπορεί να σπάνε κόκκαλα· οι λέξεις ραγίζουν καρδιές

10 σχόλια:

Roadartist είπε...

Σίγουρα οι λέξεις ραγίζουν τις καρδιές..
Βλέποντας τον τίτλο σου, νόμιζα πως θα διαβαζα κάτι για το ουρλιαχτό του Γκινσμπεργκ ;) ..καλό βράδυ..

Phivos Nicolaides είπε...

Όσο και να είναι πρωτόγονες οι συνήθειες των Ιθαγενών που περιγράφεις, την αλήθεια τους την έχουνε σε κάποιο βαθμό... όσο κι αν δεν φωνάζουμε εμείς οι... πολιτισμένοι!!

habilis είπε...

Καμιά φορά κραυγές και ψίθυροι είναι το ίδιο αποτελεσματικοί.

phlou...flis είπε...

Προτείνω στις επόμενες εκλογές να μη ψηφίζουμε αλλά είτε να ουρλιάζουμε (για να αλλάξουμε μια κυβέρνηση) είτε να σιωπούμε (για να τη στηρίζουμε)

jf είπε...

Roadartist,
κατάφερα να σε απατήσω??? :))

Phivos,
η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση

Habilis
πολύ σωστός!

phlou-flis,
πολύ καλή η πρόταση, δια βοής ή μούγκας

antinetrino είπε...

Εγώ πάλι αν ακούσω ουρλιαχτά τρελαίνομαι... και αρχίζω τις κλωτσιές , τους ραβδισμούς , τους πετροβολισμούς και γενικά γίνομαι πολύ καταστροφικός!!!!!

Με λίγα λόγια αν μου ραγίσει κανείς την καρδιά του ραγίζω τα κόκκαλα.... κανίβαλος τι περιμένεις!!

Εσύ όλα καλά? Εγώ χάνομαι κατά διαστήματα... αλλά όπως σου έχω ήδη πει , όταν αμπελοφιλοσοφείς σε απολαμβάνω οπότε δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω....
Καλημέρα :)

jf είπε...

antinetrino,
εν ολίγοις, επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια!

Εγώ καλά... Εσύ όντως είσαι χαμένος αλλά όταν επανέρχεσαι... σπάζεις κόκκαλα. Χαίρομαι γι αυτό [αυτοκαταστροφική κι εγώ] :)))

KitsosMitsos είπε...

Το ουρλιαχτό τουλάχιστον ξεθυμαίνει. Με τα άσχημα λόγια τι γίνεται;

jf είπε...

KitsosMitsos,
πού να σε κατατάξω, θύμα ή θύτης?? :)))

marianaonice είπε...

Οι κλωτσιές, οι ραβδισμοί, οι πετροβολισμοί μπορεί να σπάνε κόκκαλα· οι λέξεις ραγίζουν καρδιές…

Τι αληθινό...
:))