Μια λίμνη, μα ποια λίμνη!

Εικόνες από ένα όμορφο τριήμερο του Σεπτεμβρίου...

Σας λέει τίποτα η περιοχή Νεβρόπολη? Ο ποταμός Ταυρωπός μήπως ή Μέγδοβας αν προτιμάτε? Ένας Πλαστήρας έστω, που συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής φράγματος για τη δημιουργία μιας τεχνητής λίμνης ??

Ποια fjord [φιορδ] και Νορβηγία! Εδώ τα… φιδογυρίσματα made in Greece, μόλις 325 χλμ από Αθήνα & 250 από Θεσσαλονίκη!

Αυτή! η Λίμνη Ταυρωπού, άλλως Λίμνη Πλαστήρα… αυτοπροσώπως!

Χρόνια πριν είχα θαυμάσει ένα πολύ μικρό κομμάτι της λίμνης, αυτό στα Καλύβια Πεζούλας. Αυτήν τη φορά μου δόθηκε η ευκαιρία να την γυρίσω όλη περιμετρικά, παίρνοντας μια πρώτη γεύση απ’ το φυσικό σκηνικό της. Αξίζει κανείς να διανυκτερεύσει για να γνωρίσει και τα υπόλοιπα μέρη και χωριά γύρω και πέραν της λίμνης.
Από τη διασταύρωση, λοιπόν, της Μητρόπολης ξεκινώντας, επιλέξαμε να προχωρήσουμε αριστερά προς τον Άγιο Αθανάσιο. Στην Πλαζ Λαμπερού η πρώτη μας στάση για ένα καφεδάκι.


Το μέλλον της διαδρομής προς Μούχα φαινόταν λαμπρό παρά τη συννεφιά...

...ώσπου εφάνη το φράγμα.

Το φράγμα που οραματίστηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας έχει μήκος 220 m και ύψος 83 m ενώ η λίμνη έχει μήκος 14 Km, μέγιστο πλάτος 4 Km, μέγιστο βάθος 60 m και χωρητικότητα 400 εκ. m3. Με ειδικό αγωγό, μέρος των υδάτων της μεταφέρονται από υψόμετρο 700 m προς τον θεσσαλικό κάμπο, δίνοντας κίνηση στο ηλεκτρικό εργοστάσιο της ΔΕΗ, που παράγει 40 MWH/εβδομάδα. Αρδεύουν τον κάμπο και υδρεύουν την πόλη της Καρδίτσας καθώς και 38 χωριά και κωμοπόλεις του Νομού. Η λίμνη μπορεί να είχε πάρει, τότε, από τους κατοίκους των γύρω χωριών χωράφια και αγροικίες, πλην όμως τους τα επέστρεψε -μακροπρόθεσμα έστω- στο δεκαπλάσιο, αφού η μητέρα Φύση δημιούργησε ένα πανέμορφο σκηνικό που -αν και αρκετά αργά ομολογουμένως- το ανακάλυψε ο κόσμος.



Μεταξύ του φράγματος και του Μπελοκομίτη διαβάσαμε τις ταμπέλες: καταφύγιο ή παρατηρητήριο? Κοιταχτήκαμε... και επιλέξαμε το δεύτερο...

...όπου η διαδρομή ήταν ονειρεμένη...


και δεν το μετανοιώσαμε!


Οι εικόνες απ’ τα παράθυρα του παρατηρητηρίου... φανταστικές!

Όλα σε πλήρη αρμονία!



Η κατάβαση απ' το παρατηρητήριο εξίσου εντυπωσιακή με κατάληξη το Νεοχώρι για μεσημεριανό...

...και από κει στα Καλύβια Πεζούλας για το απογευματινό καφεδάκι.

Στις... όχθες του κορμού, ξαπλωτή μια... κερασιά! Ο εστιάτορας μας βεβαίωσε πως κάνει και καρπούς...

Λίγο πιο κάτω, τα οχήματα θαλάσσης περιμένουν... αλήθεια ποιον?

Οι πρώτες ψιχάλες ήδη άρχισαν...

Η επιστροφή προς το σημείο εκκίνησης, την Μητρόπολη, συνεχίζεται... Κάστανα, καρύδια, μήλα και καλαμπόκι έτοιμο να μεταλλαχθεί σε καλαμποκάλευρο...

Ένα πέρασμα από την Καρδίτσα με το όμορφό της πάρκο -σήμα κατατεθέν υποθέτω- το Πάρκο του Παυσίλυπου... ένα μέρος όπου παύει η λύπη!! Ωραία το ονομάτισε ο... ποιητής. Η Μάνα όμως του γλύπτη Χρήστου Καπράλου στο κέντρο, θλιμμένη μου φαίνεται... [αντίγραφό του υπάρχει και στην Αίγινα]


Η ξενάγηση τέλειωσε, η ανάμνηση μένει. Και του χρόνου!

Εικόνες από ένα όμορφο τριήμερο του Σεπτεμβρίου...