21/11/09

Ανείπωτο κι Απερίγραπτο! Κι όμως...




Είναι δυνατόν να ειπωθεί το Ανείπωτο? να γραφτεί το Απερίγραπτο?
Κι όμως… το είπε και το έγραψε -με τη βοήθεια της συγγραφέως Fitoussi Michelle - η Μαροκινή Malika Oufkir, στο βιβλίο Η Φυλακισμένη.

Η Malika Oufkir γεννήθηκε σε μια προνομιακή μαροκινή οικογένεια. Ο πατέρας της, υπουργός άμυνας στρατηγός Mohamed Oufkir, ήταν το δεξί χέρι του βασιλιά Hassan II. Όντας 5 χρονών η Malika, υιοθετήθηκε από το βασιλιά για συντροφιά της κόρης του. Ίσως να εθεωρείτο τιμή για την οικογένεια ένα τέτοιο γεγονός, γι αυτό και δεν ήταν εύκολο να αρνηθούν την βασιλική αυτή ‘απαίτηση’. Έζησε στο παλάτι ανάμεσα σε πριγκίπισσες και παλλακίδες, αυλικούς και δούλους, ζώντας ‘φυλακισμένη’ σ’ ένα χρυσό κλουβί για 11 χρόνια.

Το 1972 συνέβη ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του βασιλιά υπό την ηγεσία του πατέρα της Malika. Το διάταγμα του βασιλιά ήταν καθοριστικό για τη ζωή της οικογένειας Oufkir· θα πλήρωνε ακριβά τις αμαρτίες του δολοφονημένου πια πατέρα. Από το ‘χρυσό κλουβί’ του παλατιού, ολόκληρη η οικογένεια -η χήρα Oufkir με δύο πιστές βοηθούς και τα έξι παιδιά της με μικρότερο ένα τρίχρονο αγοράκι- θα θαβόταν ζωντανή νεκρή στις απάνθρωπες μαροκινές φυλακές.

Ένα βιβλίο -μαρτυρία- όχι απλά μιας ακόμη φυλάκισης και βασανιστηρίων, που έτσι κι αλλιώς, η ανθρώπινη φωνή έχει βρει τις λέξεις να περιγράψει κι άλλες φορές. Το ‘ανείπωτο’ που επιχείρησε να πει η Μαλίκα Ουφκίρ συνοψίζεται στην περιγραφή της έγκλειστης ζωής του τρίχρονου αδελφού της και της ανάδυσής του στον έξω κόσμο μετά από 20 χρόνια! μα και της ‘κλεμμένης’ νεότητας της ιδίας και των πέντε αδελφών της…
Σημαντικά είναι και τα ‘πέριξ’ του συγκλονιστικού ντοκουμέντου· η ιστορία του τόπου και του χρόνου που το γέννησε. Μαρόκο 1972-1991. Σχετικά κοντά μας, στο χώρο και τον χρόνο…

Σε συνέντευξή της το 2001-σήμερα ζει στο Παρίσι- ανάφερε πως δε βλέπονται συχνά με την οικογένειά της εξαιτίας του μικρότερου αδελφού της, ο οποίος, όποτε τους βλέπει, νιώθει άρρωστο και φυλακισμένος ενθυμούμενος τις χειρότερες στιγμές της ζωής τους... Εξάλλου, η αντίδραση της οικογένειας για την έκδοση του βιβλίου ήταν τρομερή, γιατί όλοι προσπαθούσαν να ξεχάσουν μια πραγματικότητα που όμως βρισκόταν σ’ αυτό το βιβλίο.
Στην ίδια συνέντευξη και στην ερώτηση αν μπορεί να συγχωρέσει τον -τότε- βασιλιά του Μαρόκου και υπεύθυνο των δεινών της, απάντησε: forgiving is one thing, but I never can forget.

Αξίζει να το διαβάστε εδώ και να ακούσετε τη συνέντευξή της εδώ

12 σχόλια:

phlou...flis είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση. 3 σε 1 αφού περιέχει εμ την περίληψη εμ το βιβλίο, εμ τη συνέντευξη.

Phivos Nicolaides είπε...

Όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες αγανακτώ ειλικρινά...

jf είπε...

phlou-flis,
τώρα που το λες... :)
Μην αρκεστείς στην περίληψη, είναι τόσο λειψή...

Phivos,
Ναι! Αγανάκτηση για πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Επειδή συμβαίνουν γύρω μας και δεν τα παίρνουμε χαμπάρι. Επειδή κι αν τα πάρουμε χαμπάρι, επαναπαυόμαστε. Επειδή... Επειδή... Επειδή συμβαίνουν και μόνο...

roadartist είπε...

Πολύ ενδιαφέρον!
Η ζωή είναι έχει τόσες εκπλήξεις. Από τη μια στιγμή στην άλλη, το πιο ευφάνταστο σενάριο..
Πολύ όμορφη η παρουσίαση κ η πρόταση σου!

Meropi είπε...

Δεν υπάρχει πιο απάνθρωπη μεταχείριση από την ενοχή αίματος. Επειδή ο πατέρας της ήταν πραξικοπηματίας, υπέφερε όλη η οικογένεια! Αν είναι δυνατόν!
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτηση σου Jaman Fou μου!

VAD είπε...

εχω διαβάσει πολλά παρομοια πχ,Rajaa al Sanea-Τα κοριτσια του Ριαντ,
Γουόρις Ντίρι-Το λουλουδι της Ερήμου,
Ποτέ χωρίς την κόρη μουδε θυμαμαι τη συγγραφέα)και άλλα,ειν'ενας κοσμος αλλης εποχής,πού να σταθει με συγχρονους όρους;Με τίποτα...
Και να σκεφτεις ότι αυτά τα πράγματα συμβαινουν σε μια χωρα που θελει να καμαρωνει ότι ειναι επηρεασμενη απ'τη γαλλική κουλτουρα!

jf είπε...

roadartist,
μακάρι να μη χρειαζόταν να γίνει αυτή η παρουσίαση... :(

Meropi,
Απάνθρωπη η μεταχείριση έτσι κι αλλιώς. Είναι ένα όντως ενδιαφέρον βιβλίο για μια εποχή σχετικά σύγχρονη και για μια χώρα που -όπως αναφέρει κι ο VaD- έχει γαλλική κουλτούρα


VaD,
έχω διαβάσει κι εγώ κάποια απ'τα βιβλία που αναφέρεις. Όμως αυτό νομίζω είναι πολύ πιο δυνατό... Η αφήγηση και τα ίδια τα γεγονότα είναι σοκαριστικά όταν έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά που τους κλέβουν τη νιότη τους για 20 χρόνια!

habilis είπε...

Τραγικά σενάρια ζωής.

roadartist είπε...

Με φοβίζει λίγο αυτή η ανατροπή που υπάρχει στη ζωή. Δυστυχώς.. και τελευταία ακούω τόσα δυσάρεστα.. και δεν ξέρω τι να πω..

marianaonice είπε...

Τραγική ιστορία!
Kαι την παρουσίασες αναδεικνύοντας όλη την τραγικότητά της!
Καλό ξημέρωμα!

Global Greek είπε...

θλιβερό και μάλιστα συμβαίνει ακόμα και σήμερα. απέχουμε μίλια από αυτές τις κουλτούρες και συνήθειες και δεν ξέρω πόσα ακόμα χρόνια θα τους πάρει να "γίνουν άνθρωποι".. Εδώ ξεκίνησαν φέτος δημόσιες συζητήσεις για ισοτητα ελευθερία επιλογής για τις γυναίκες κτλ, που είναι μεγάλη υπόθεση.. να δούμε.. Θερμούς χαιρετισμούς, εξαιρετική ανάρτηση. πηγαίνω να διαβάσω την περίληψη. xx

jf είπε...

habilis,
πραγματικά τραγικά και μάλιστα σε τέτοιες ηλικίες

roadartist,
είναι όντως μια ανατροπή και στροφή στη ζωή της συγκεκριμένης οικογένειας, 180 μοιρών!

marianonice,
διάβασα παρόμοιες ιστορίες αλλά αυτή τολμώ να πω πως με συγκλόνισε

Global Greek,
με συγκλόνισε, όπως έγραψα και πιο πάνω, και για το λόγο πως συμβαίνουν σήμερα και κοντά μας. Θα μου πεις, εκείνην την περίοδο η μεν Ελλάδα 'έβγαινε' απ' την φυλακή της χουντικής 7ετίας και προσπαθούσε να ορθοποδήσει, η δε Κύπρος 'έμπαινε' στη φυλακή της...
Εύχομαι οι συζητήσεις που ξεκίνησαν να οδηγήσουν κάπου...
Χαίρε!