Ανείπωτο κι Απερίγραπτο! Κι όμως...

Είναι δυνατόν να ειπωθεί το Ανείπωτο? να γραφτεί το Απερίγραπτο?
Κι όμως… το είπε και το έγραψε -με τη βοήθεια της συγγραφέως Fitoussi Michelle - η Μαροκινή Malika Oufkir, στο βιβλίο Η Φυλακισμένη.

Η Malika Oufkir γεννήθηκε σε μια προνομιακή μαροκινή οικογένεια. Ο πατέρας της, υπουργός άμυνας στρατηγός Mohamed Oufkir, ήταν το δεξί χέρι του βασιλιά Hassan II. Όντας 5 χρονών η Malika, υιοθετήθηκε από το βασιλιά για συντροφιά της κόρης του. Ίσως να εθεωρείτο τιμή για την οικογένεια ένα τέτοιο γεγονός, γι αυτό και δεν ήταν εύκολο να αρνηθούν την βασιλική αυτή ‘απαίτηση’. Έζησε στο παλάτι ανάμεσα σε πριγκίπισσες και παλλακίδες, αυλικούς και δούλους, ζώντας ‘φυλακισμένη’ σ’ ένα χρυσό κλουβί για 11 χρόνια.

Το 1972 συνέβη ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του βασιλιά υπό την ηγεσία του πατέρα της Malika. Το διάταγμα του βασιλιά ήταν καθοριστικό για τη ζωή της οικογένειας Oufkir· θα πλήρωνε ακριβά τις αμαρτίες του δολοφονημένου πια πατέρα. Από το ‘χρυσό κλουβί’ του παλατιού, ολόκληρη η οικογένεια -η χήρα Oufkir με δύο πιστές βοηθούς και τα έξι παιδιά της με μικρότερο ένα τρίχρονο αγοράκι- θα θαβόταν ζωντανή νεκρή στις απάνθρωπες μαροκινές φυλακές.

Ένα βιβλίο -μαρτυρία- όχι απλά μιας ακόμη φυλάκισης και βασανιστηρίων, που έτσι κι αλλιώς, η ανθρώπινη φωνή έχει βρει τις λέξεις να περιγράψει κι άλλες φορές. Το ‘ανείπωτο’ που επιχείρησε να πει η Μαλίκα Ουφκίρ συνοψίζεται στην περιγραφή της έγκλειστης ζωής του τρίχρονου αδελφού της και της ανάδυσής του στον έξω κόσμο μετά από 20 χρόνια! μα και της ‘κλεμμένης’ νεότητας της ιδίας και των πέντε αδελφών της…
Σημαντικά είναι και τα ‘πέριξ’ του συγκλονιστικού ντοκουμέντου· η ιστορία του τόπου και του χρόνου που το γέννησε. Μαρόκο 1972-1991. Σχετικά κοντά μας, στο χώρο και τον χρόνο…

Σε συνέντευξή της το 2001-σήμερα ζει στο Παρίσι- ανάφερε πως δε βλέπονται συχνά με την οικογένειά της εξαιτίας του μικρότερου αδελφού της, ο οποίος, όποτε τους βλέπει, νιώθει άρρωστο και φυλακισμένος ενθυμούμενος τις χειρότερες στιγμές της ζωής τους... Εξάλλου, η αντίδραση της οικογένειας για την έκδοση του βιβλίου ήταν τρομερή, γιατί όλοι προσπαθούσαν να ξεχάσουν μια πραγματικότητα που όμως βρισκόταν σ’ αυτό το βιβλίο.
Στην ίδια συνέντευξη και στην ερώτηση αν μπορεί να συγχωρέσει τον -τότε- βασιλιά του Μαρόκου και υπεύθυνο των δεινών της, απάντησε: forgiving is one thing, but I never can forget.

Αξίζει να το διαβάστε εδώ και να ακούσετε τη συνέντευξή της εδώ