Οι Πλανήτες του Γουσταύου…

Η προηγούμενη ανάρτηση για το αστρονομικό ρολόι της Πράγας, έφερε τούτην εδώ. Κομματάκι άσχετη? Ίσως, μα μιλά κι αυτή για ήλιο και σελήνη, ζώδια κι αστρολόγους...  

Είπαν πως οι πλανήτες, καθώς ταξιδεύουν στον ουρανό, παράγουν ήχους, εξ ου και Η Αρμονία των Σφαιρών. Και ότι κάθε πλανήτης παράγει τη δική του μουσική ανάλογα με την απόστασή του από τη Γη, και που όμως τα δικά μας αυτιά δεν μπορούν να την ακούσουν. Κάποιων όμως Άγγλων συνθετών τα αυτιά, την άκουσαν [λέμε τώρα]...  

-του Γουσταύου-Θόδωρου Χολστ [Gustav Theodor von Holst,  1874-1934], και…

-του Μιχάλη Γκόρντον Όλντφιλντ, που το 2008 κυκλοφόρησε το άλμπουμ,  Music of the Spheres και που βασίζεται κι αυτό στις αρχαίες αντιλήψεις για τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων.

Όμως εγώ γουστάρω το Θόδωρα παύλα Γουσταύο, που εκεί στην κρίσιμη περίοδο της μέσης ηλικίας όπου τον βασάνιζαν τα υπαρξιακά του, φίλεψε με τους Clifford Bax και Alan Leo -αστρολόγους και θεοσοφιστές- διάβασε βιβλία τους όπου ανέλυαν τα αστρολογικά χαρακτηριστικά κάθε πλανήτη και μυήθηκε στην αστρολογία, μα και στη μυθολογία και τη Μουσική των Σφαιρών. 

Από μουσικής πλευράς, επηρεάστηκε από τους σύγχρονούς του Schoenberg, Stravinsky, Debussy. Και μεταξύ 1914 και 1916 έγραψε το έργο The Planets για μεγάλη ορχήστρα [και γυναικεία χορωδία στο τέλος]. Έχει 7 μέρη, όπου επιχειρεί να περιγράψει και μεταφέρει την ατμόσφαιρα κάθε πλανήτη. Κάθε μέρος πήρε το όνομά του από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, που τότε ήταν μόνο 7.
-Για τη Γη δεν μπήκε καν στον κόπο να της αφιερώσει κάποιο κομμάτι, ενώ
-ο Πλούτωνας είχε ανακαλυφθεί το 1930, μετά δηλ. την σύνθεση του έργου και 4 χρόνια πριν το θάνατο του συνθέτη. 
Τότε, του είχαν προτείνει να προσθέσει και τον 8^ο πλανήτη στο έργο, αλλά αρνήθηκε γιατί τα 'χε πάρει στο κρανίο με το μέγεθος της δημοσιότητας που πήρε το έργο σε σχέση με άλλες αξιολογότερες συνθέσεις του. 70 χρόνια αργότερα,  η ορχήστρα δωματίου του Μάντσεστερ ανέθεσε στον Colin Matthews -ειδικός στο έργο του Holst- να γράψει και για τον Πλούτωνα ώστε να συμπληρωθεί το παζλ· όπερ και εγένετο το 2000. Το 2006 όμως, οι αστροφυσικοί υποβίβασαν τον πλανήτη Πλούτωνα σε "πλανήτη νάνο", καταργώντας έτσι την ανάγκη για οποιοδήποτε συμπλήρωμα στους 7 Πλανήτες του Holst. Έτσι το έργο The Planets τελειώνει όπως το θέλησε ο συνθέτης του, με τον Ποσειδώνα.

Με τη σειρά ακούγονται οι πλανήτες Άρης, Αφροδίτη, Ερμής, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδών. Μην ψάχνετε τον Ήλιο και τη Σελήνη... Ο Γουσταύος φρόντισε να τους εξαφανίσει, αντικαθιστώντας τους με τα μυθολογικά ονόματα του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Σ'χωρέστε τον...

Άρης - Mars ο πολεμοχαρής!
-ένα είδος πολεμικού μπολερό με βαριά ενορχήστρωση-

Αφροδίτη - Venus η ειρηνοποιός! 

-ένα αργό γαλήνιο ιντερλούδιο-



Ερμής - Mercury ο φτερωτός αγγελιαφόρος!

-γρήγορος κι αέρινος-

Δίας - Jupiter ο χαροποιός!
-και πηδηχτούλης και χορευταράς, πλην όμως κυρίαρχος των θεών-

Kρόνος - Saturn ο φέρων τα γηρατειά!
-κάτι σαν big father χρόνος με βαριά, αργά κι αμείλικτα βήματα-
 

Ουρανός - Uranus ο μάγος! 
-σκέτη επίδειξη-

Ποσειδών - Neptune ο μυστικιστής! 
-ήσυχος και μυστηριώδης που δεν ταιριάζει με την μυθολογική άποψη του θεού της θάλασσας, αλλά με τον πλανήτη Ποσειδώνα που κάνει την τροχιά του σιγά-σιγά στα σκοτάδια. Χρησιμοποιείται και γυναικεία χορωδία που τραγουδά βουβά και σβήνει ήρεμα μαζί με τον πλανήτη-





Ακολουθούν τα 6 λεπτά υπό του Colin Matthews- που αναλογούν στον
Πλούτωνα - Pluto το βασιλιά του Κάτω Κόσμου 





Και εδώ, ολοκληρωμένο το έργο σε video & διαφάνειες