9/7/11

Aπό τον Στρος Καν... στο Καν-Καν

Can-canγαλλικός καμπαρετζίδικος χορός του 19ου αιώνα. Φλύαρος και σκανδαλώδης -για την εποχή του-  σε γρήγορο ρυθμό 2/4, συνδέθηκε με την Belle Epoque εκείνου του Παρισιού.
Toulouse Lautrec Can-Can
Picasso, French Can-Can, 1900

Οι χορεύτριες με τις χαρακτηριστικές μαύρες κάλτσες και τις φούστες βολάν, προκαλούσαν τα ήθη με τις φιγούρες τους, αποκτώντας παράλληλα και φανατικούς θαυμαστές από το χώρο της τέχνης, όπως:
οι ζωγράφοι: G. Seurat, Toulouse-Lautrec, Picasso, και 
οι μουσικοί: Offenbach, Franz Lehár [στην Εύθυμη Χήρα], Cole Porter [στο μιούζικαλ Can-Can, που με τη σειρά του αποτέλεσε τη βάση για την ταινία Can-Can του 1960], Saint-Saens στο Καρναβάλι των ζώων που διακωμωδούσε το Can-Can του Offenbach [παλιά ανάρτηση εδώ].

Το πιο διάσημο can-can είναι αυτό του Offenbach που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1858: Infernal Galop [παρόμοιος χορός με το καν-καν που προέρχεται από τον καλπασμό του αλόγου] - τελευταίο μέρος από την κωμική όπερα Orpheus in the Underworld [Ο Ορφέας στον Άδη]. Στυλ οπερέτας που σατιρίζει τα ήθη της παριζιάνικης κοινωνίας, βασίστηκε στη σοβαρή όπερα του GluckΟρφέας και Ευριδίκη, από την Ελληνική μυθολογία, όπου ο ήρωας Ορφέας έπρεπε να ελέγξει τα συναισθήματά του σε μια αποστολή διάσωσης της Ευριδίκης· πράγμα όμως που δεν πέτυχε…






Όσο φλύαρος και πολύχρωμος είναι ο χορός Can-can, τόσο αφαιρετικός είναι ο ομώνυμος πίνακας του Γιάννη Μόραλη:
Καν-καν, 1998-2001, λάδι σε μουσαμά  
...ο οποίος εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη μέχρι τέλος Αυγούστου. Η έκθεση στοχεύει στην αποτύπωση της καλλιτεχνικής διαδρομής του καλλιτέχνη της Γενιάς του ’30 Γιάννη Μόραλη, μέχρι και την τελευταία δημιουργική του περίοδο, αυτήν της αφαιρετικής και των γεωμετρικών φορμών... 



10 σχόλια:

Σκουλουκούιν είπε...

Εξαιρετική η αντιπαραβολή που έκανες, μ'αρέσει ο τρόπος που συνδυάζεις τέχνη και μουσική.

Amici S.Demetrio Bologna είπε...

omorfo kai exypno post.afairetikh h epoxh mas..

habilis είπε...

Oυπς !!!
Τα μεγάλα πνεύματα τράκαραν.

habilis είπε...

Mε κούφανε ο Μόραλης.
Είπαμαι καλή η αφαίρεση αλλά τα μπουτάκια απο τις χορευτριούλες δεν βγαίνουν με τον χάρακα .

MYSTELIOS είπε...

Μετά και την υπέροχη ανάρτηση του φίλου habilis τώρα συμπληρώθηκε η πλήρης μετάβαση μας στην παρισινή Belle Epoque !!!
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμα σας !!!
Καλή συνέχεια !!!

Saq είπε...

Αυτή τη ζωγραφιά του Μόραλη δεν την κατάλαβα, δυο μπούτια και μια στριγκιά κόκκινη στη μέση. Παρά αφαιρέθηκε μαλλον.

antinetrino είπε...

Πότε θα κάνεις ένα πάρτυ να μας φωνάξεις να το χορέψουμε? Παει καιρός απο τότε που έβγαλα τις μαύρες κάλτσες και τις φούστες βολάν!

jf είπε...

Σκουλουκούιν,
σ'ευχαριστώ! Η τέχνη με τα πολλαπλά της πρόσωπα αποτυπώνει την εκάστοτε εποχή

sandemetriobologna,
καλωσόρισες! Δεν ξέρω αν είναι αφαιρετική η εποχή μας... κάπου νομίζω έχουμε χάσει την ουσία

habilis,
έεετσι! Δεν έχεις δίκιο... Η φαντασία σου φταίει :))

ART-TRAVELLER,
ε ναι! τα μεγάλα πνεύματα τράκαραν, όπως λέει κι ο φίλος μου ο χαμπίλις :))

Saq,
χαχα! εσύ κι ο habilis συνεννοημένοι είστε;; άκου στριγκιά κόκκινη!! :))

antinetrino,
μπορούμε να το χορέψουμε και αλά Μόραλη, σκέτα μπουτάκια με μια στριγκιά που λέει κι ο Saq

Roadartist είπε...

Πολύ πολύ όμορφο ποστ. Έχω πάψει να κάνω αφιερώματα.. τυχαίο; Δε νομίζω. Δεν πήγα στον Μόραλη. Άξιζε, ε; Φιλάκια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Hey! This is kind of off topіc but I need some help fгom an establisheԁ blog.

Is іt hard to ѕеt up youг own blog?
І'm not very techincal but I can figure things out pretty fast. I'm thinkіng about creating my οwn but I'm not sure where to start. Do you have any points or suggestions? Thankshttp://dj.beatport.com/events/40113
Also visit my web site :: Rizzoli & Isles Season 3 Episode 15 No More Drama in My Life