الأردن - Εν Ιορδανία - 3/3

Μaʿa s-salamah habibi-δες! 

Αααμμμάννν... η πρωτεύουσα & άλλα τινά

Ι. Αμμάν: νέο & παλιό

Η πρωτεύουσα χτισμένη αρχικά πάνω σε επτά λόφους 
- κατά τα πρότυπα της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης -

απλώθηκε αργότερα σε πολύ περισσότερους

από την ταράτσα του σπιτιού όπου φιλοξενηθήκαμε στο προάστιο Abu Nusser

Μια πόλη στο χρώμα της ώχρας και του γκρι,
γεγονός που της έδωσε και το προσωνύμιο ΄Γκρίζα πόλη'

Οι δύο όψεις του Αμμάν:

Το νέο Αμμάν... με αυτοκίνητο 

Διαπιστώνεις τους ρυθμούς ανάπτυξης με βάση τα δυτικά πρότυπα

'Παραφωνία' στο τοπικό χρώμα 
αποτελούν μοντέρνα κτίρια στο μοντέρνο Αμμάν

Το παλιό Αμμάν... με τα πόδια 

Συναντάς εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την αραβική παράδοση: 

την αγορά με τα μικρά μαγαζιά, τα καφενεία, τα τεμένη, 

την πολυκοσμία, τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων...
και -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- βρωμιά και δυσωδία...

Ψώνια...

στο... Μοναστηράκι του Αμμάν 

Κι ο βασιλεύς Αμπντουλλάχ πανταχού παρών  

  Πατήρ & Υιός

ΙΙ. ...και άλλα τινά...

Σταθήκαμε τυχεροί, αφού μέσω του Παλαιστίνιου οικοδεσπότη μας, γνωρίσαμε ντόπιους, μιλήσαμε με μαγαζάτορες και επισκεφθήκαμε ιορδανικά σπίτια. Ρίγη συγκίνησης ένιωσα, γνωρίζοντας Ιορδανούς με ρίζες κυπριακές...!  

i

Έτσι, κάποιο βράδυ παρακολουθήσαμε μέρος από μουσουλμανικό αρραβώνα. Οι γυναίκες διασκέδαζαν χωριστά απ' τους άνδρες σε διπλανές αίθουσες, κάτι που συμβαίνει απ' ότι μάθαμε και στην τελετή του γάμου. Ακόμη και χρέη επαγγελματία φωτογράφου, γυναίκες είχαν αναλάβει. 

Η μουσική στη διαπασών, η πίστα χορού γεμάτη, ένα όμορφο ζευγάρι 18-19 χρονών μπαίνει στην αίθουσα, μπαίνει και στο χορό και στρογγυλοκάθεται στο... θρόνο. 
Λίγο αργότερα μπουκάρει στην αίθουσα κι όλο το συγγενολόι -άντρες και γυναίκες- φέροντες δώρα (χρυσαφικά για τη νύφη και τον γαμπρό) και στήνονται κατά ομάδες, καθ' υπόδειξιν της φωτογράφου, για τις αναμνηστικές πόζες. 

Το χρονικό διάστημα μεταξύ αρραβώνα & γάμου είναι άκρως σημαντικό για το μελλοντικό ζευγάρι, αφού τότε μόνο οι υποψήφιοι έχουν την ευκαιρία να... ξεγυμνώσουν τον εαυτό τους και να γνωριστούν σε βάθος -αφού οι προγαμιαίες σχέσεις απαγορεύονται- ώστε να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν μαζί ή όχι... 

Κατά πόσο τα παραπάνω είναι κανόνας στην Ιορδανία, δεν γνωρίζω...

Λίγο πριν μου το απαγορεύσουν με ευγενικό τρόπο πρόλαβα και έβγαλα μερικές φωτογραφίες εκ των οποίων αναρτώ μόνο δύο για ευνόητους λόγους...     

ii

 Aid al Adha για τους Μουσουλμάνους είναι η Γιορτή της Θυσίας, κατά την οποία γιορτάζουν την θυσία του Αβραάμ. Φέτος ξεκίνησε από την δύση της 21ης Αυγούστου και κράτησε τρεις μέρες. Τα πλείστα μαγαζιά κλείνουν, ενώ συνηθίζονται οι οικογενειακές συνεστιάσεις. Οι έχοντες οικονομική δυνατότητα θυσιάζουν ζώο και το προσφέρουν σε φτωχούς και συγγενείς. Για το λόγο αυτό, κατά μήκος του δρόμου στη διάρκεια των διαδρομών μας και δίπλα από καρπούζια και άλλα εποχιακά, υπήρχαν μαντρωμένα κριάρια, κατσίκες και πρόβατα προς σφαγήν εν όψει αυτής της γιορτής...

Η Aid al Adha είναι ετήσια και μεγάλη γιορτή των Μουσουλμάνων, με την οποία κορυφώνεται το ιερό προσκύνημά τους στη Μέκκα -που το ονομάζουν Χατζ- όπου οι πιστοί αποκτούν τον τίτλο του Χατζή. Έτσι λύθηκε και η απορία μου, βλέποντας, στην τηλεόραση ενός καταστήματος, live στιγμιότυπα από την κοσμοσυρροή στη Μέκκα στις 22 του μήνα... 

iii

Κατά τα άλλα, η μέρα μας ξεκινούσε πάντα με σπέσιαλ δυναμωτικό πρωινό στο σπίτι

από τον οικοδεσπότη δρα & chef της παρέας και τον βοηθό του επίσης δρα. 

Zaatar, saksouka, zaitoun κά με συνοδεία τσαγιού (ή arak το βράδυ)

Στον δρόμο απαραίτητος ένας καφές με κάρδαμο στη χόβολη 

ή ζεστό αρωματικό τσάι με δυόσμο

(οι ντόπιοι όταν ζεσταίνονται απολαμβάνουν ζεστά ροφήματα)

Aνεβήκαμε σκάλες,

προσπεράσαμε τον α' όροφο

και απολαύσαμε το ρόφημα σε παραδοσιακό καφενείο 
με τους ναργιλέδες (sheesha) και τα συναφή
ακριβώς απέναντι από το Ρωμαϊκό Θέατρο

το συγκεκριμένο καφενεδάκι έγινε... clopy-paste από το internet

Αφού καρδαμώσαμε, συνεχίσαμε με το θεϊκό kunafa 

-ή ακόμη και το mahalebia- 
σε πλαστικό πιάτο που μπορείς να το φας και στο δρόμο 

Όταν πεινάσεις γεύεσαι μεζέδες 
- tabouleh, hummus, falafel, zaitoun κά - 

ή κύρια πιάτα όπως το εθνικό & πεντανόστιμο mensaf αλλά και το maghlouba 

  επιλέγοντας fastfoodάδικα, εστιατόρια, 

ή μαγαζάκια του δρόμου 

ή αν είσαι τυχερός απολαμβάνεις σπιτικό φαγητό

κατά τις επισκέψεις σε σπίτια χριστιανών τε και μουσουλμάνων. 

Το χωριό ήταν από τα πλουσιότερα, το ίδιο και οι οικοδεσπότες του σπιτιού

  οπότε είχαμε επιλογή σαλονιού... 

...αλλά και λεκάνης!

Αν είσαι ή συνοδεύεσαι από ντόπιο

μπορείς να σταματήσεις στο κατάλληλο σημείο 

να φας νοστιμότατα σύκα και σταφύλια 

ή battikh (καρπούζι) παρέα με φιλόξενους και χαμογελαστούς βεδουίνους 

Αν είσαι καταδεκτικός θα σου μάθουν να φοράς και την παραδοσιακή keffiyeh  

να νιώσεις κι εσύ, κομματάκι... βασιλιάς!

Yunan (=Ίωνες), ονομάζουν οι λαοί της Ανατολής τους Έλληνες.
Στο άκουσμα της προέλευσής μας
άνοιγαν οι καρδιές των φιλόξενων κατοίκων της Ιορδανίας
μα και οι πόρτες των σπιτιών τους.

Shakrun habibi-δες! 
Και του χρόνου σπίτια μας
Inshallah!
نهاية

1ο μέρος

2ο μέρος