Μια φορά κι έναν καιρό, οι βιβλικοί στρατοί Φιλισταίων και Εβραίων βρέθηκαν αντιμέτωποι, εκεί γύρω στον 11ο αι. π.Χ. Ο γίγαντας πολεμιστής Γολιάθ των μεν, προκαλούσε σε μονομαχία τους δε και τότε ο μικρόσωμος τσοπανάκος Δαβίδ εκ Βηθλεέμ παρατάει τα πρόβατα, και με πέτρα και σφεντόνα βαράει τον Γολιάθ στο κούτελο και τον ρίχνει χάμω. Του κόβει το κεφάλι με το σπαθί και τον αποτελειώνει. Και γίνεται βασιλιάς των Εβραίων...
Και ζήσανε οι μεν καλά κι οι δε... καλύτερα;
Από τότε πέρασαν αιώνες και οι συγκρούσεις στην περιοχή συνεχίζονται... ενώ κατά καιρούς, καλλιτέχνες διαιωνίζουν το γεγονός...
Δαβίδ και Γολιάθ του Osmar Schindler
Γερμανός ζωγράφος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών Δρέσδης
Λιθογραφία, 1888
O Δαβίδ του Michelangelo
Στο ένα χέρι η πέτρα και στο άλλο η σφενδόνα
1501 έως 1503 - εποχή Αναγέννησης
Το άγαλμα παίρνει πόζα κοντραπόστο, δηλ. η ανθρώπινη φιγούρα στέκεται με το μεγαλύτερο μέρος του βάρους της στο ένα πόδι, έτσι ώστε ο κορμός να περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο άξονα με τα πόδια αλλά σε διαφορετικό πλάνο.
Ο Δαβίδ του Lorenzo Bernini
έτοιμος να εκσφενδονίσει την πέτρα
1623 έως 1624 - εποχή Μπαρόκ
Δυναμική - ψυχική ένταση - κίνηση
Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ του Caravaggio
Ελαιογραφία c.1610 - εποχή Μπαρόκ
Η φρίκη... με την τεχνική του κιαροσκούρου, δηλ. τη χρήση φωτοσκιάσεων και φωτεινών αντιθέσεων, χαρακτηριστικό του Καραβάτζιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου