Ψεύτικες μνήμες; Εμφύτευση ψεύτικων αναμνήσεων;

- Λαμβάνει χώρα στη ζωή μου κάποιο γεγονός-εξωτερικό ερέθισμα, λ.χ. γνωρίζω ένα πρόσωπο.

- Μέσω των αισθήσεων μου το παρατηρώ: το βλέπω, ακούω τη φωνή του, οσμίζομαι το άρωμά του, το αγγίζω ίσως, το γεύομαι [;]...

- Ο ιππόκαμπος στον εγκέφαλό μου, μετατρέπει/αποτυπώνει/εντυπώνει τα εξωτερικά αυτά ερεθίσματα σε ανάμνηση. Βέβαια, ο ιππόκαμπός μου είναι μόνο μία περιοχή ‘αναμονής’ κοντά στον ακουστικό μου πόρο, και το πρώτο βήμα σε μια περίπλοκη διαδικασία. Μόλις η ανάμνηση ‘εγκατασταθεί’ στον εγκέφαλο, τα ‘συστατικά’ της διαχωρίζονται.

- Αργότερα, με το που ακούω το όνομα ή τη χροιά της συγκεκριμένης φωνής ή με το που μυρίζομαι το ίδιο εκείνο άρωμα, τα ‘συστατικά’ επανενώνονται προσφέροντάς μου ολοκληρωμένη την εικόνα.

Τότε είναι που ανακαλώ στη μνήμη μου την ανάμνηση εκείνου του προσώπου.

- Κάθε φορά όμως που ανακαλώ το γεγονός, η μνήμη μου αλλοιώνεται: χρωματίζεται από προγενέστερες αναμνήσεις γεγονότων που ακολούθησαν, από αναμνήσεις ή υποδείξεις άλλων… κοκ. Κι αυτό διότι με την μακροχρόνια πρόσθεση πληροφοριών στη μνήμη μου, οι παλιές αναμνήσεις αποβάλλονται, αντικαθίστανται, τσαλακώνονται ή στριμώχνονται σε κάποια γωνιά.

Κρίμα βέβαια που χάνω ή αλλοιώνονται οι ωραίες αναμνήσεις με το πέρασμα του χρόνου· ευτυχώς όμως που χάνω και τις πολύ κακές, αφού έτσι απαλύνονται οι παλιές μου στενοχώριες που προκλήθηκαν από εκείνες.

- Αυτό όμως που τελικά 'σβήνει' είναι η αρχική αντίληψη, η πραγματική εμπειρία των γεγονότων.

- Η αλήθεια και η πραγματικότητα, ιδωμένες μέσα από το φίλτρο των αναμνήσεων μου, δεν είναι αντικειμενικά γεγονότα, αλλά υποκειμενικές πραγματικότητες…

Έχω, λοιπόν, αναμνήσεις ή απλώς αναμνήσεις των αναμνήσεων των αναμνήσεων μου;
Μήπως αυτό που θυμάμαι είναι αυτό που θυμόμουνα να θυμάμαι;

Έχω τόσο αλλοιωθεί... δε με θυμάμαι πια!
Και επιπλέον:

Φαίνεται πως οι αστυνομικοί και οι ανακριτές είναι δυνατό να εμφυτεύουν μέσω της υποβολής, ψεύτικες αναμνήσεις στους ανακρινόμενους. Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο ευάλωτοι στην υποβολή, που μπορεί να πειστούν ότι είναι ένοχοι εγκλημάτων που δεν έχουν διαπράξει. Στις ανακρίσεις, ένα μεγάλο μέρος από αυτό που συμβαίνει – άθελα ή ηθελημένα [;] - είναι …μόλυνση των αναμνήσεων!
Το κλειδί της υποβολής, είναι να προστεθούν στοιχεία αφής, γεύσης, ακοής και όσφρησης στην ιστορία που εμφυτεύεται. Είναι οι λεπτομέρειες από τις αισθήσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να ξεχωρίζουν τις αναμνήσεις τους. Αν διαποτίσεις την ιστορία μ' αυτές, θα διακόψεις αυτή τη διαδικασία ανάκλησης από τη μνήμη.

Να φοβάμαι πια και τη σκιά μου;

Με τούτες και κείνες τις ανακλήσεις, αλλοιώθηκε τόσο η μνήμη μου, ώστε δεν θυμάμαι πια τι δανείστηκα κι από πού, τι είναι δικό μου και τι ξένο! Καλού-κακού αναζητήστε τις πηγές μου εδώ, εκεί , παρέκει και πιο πέρα.