Για την Δασκάλα μου...

"Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής· είναι κατάσταση του νου· 

δεν είναι τα ρόδινα μάγουλα, τα κόκκινα χείλη και τα ευλύγιστα γόνατα· 

είναι θέμα θέλησης, η ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των συναισθημάτων· 

είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής..."

Έκανε κουμάντο στα γηρατειά της, να μη βάζουν περισσότερες ρυτίδες 
πάνω στην ψυχή της απ’ ό,τι στο πρόσωπό της... 

Έφυγε στα 94 της… 
πλήρης ημερών, νου και καρδιάς, περισσής διάθεσης για θέληση ζωής, 
φρεσκάδας ενθουσιασμού, δύναμης συναισθημάτων... 

Ως τα 90 της μουσικο-παιδαγωγούσε· δίδασκε και ενέπνεε τους μαθητές της.

Κι όταν άρχισαν να την προδίδουν σωματικά προβλήματα που αναδύονταν στην επιφάνεια, σαν κάποιος με μανία να θέλει να την τραβήξει στο σκοτάδι, αυτή με άλλο τόσο πάθος πάλευε να κρατηθεί στο φως. 

Ώσπου αναγκάστηκε να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της 

σε προάστειο του Μονάχου κοντά στην κόρη της...

με το πιάνο, τα βιβλία... 

και τη γάτα της...

Musik war ihr Leben - Η μουσική ήταν η ζωή της

Υπήρξε σε μια περίοδο της ζωής μου

Θα υπάρχει σε όλη μου τη ζωή 
Yolanda τ' όνομά της
Η Δασκάλα μου… 

Γιολάντα Ευσταθόγλου-Σεβέρη: 26 Νοεμβρίου 1914 - 1 Δεκεμβρίου 2008
Σπούδασε πιάνο στην Αίγυπτο, όπου και γεννήθηκε, δημιουργώντας και διευθύνοντας διάφορα μουσικά συγκροτήματα. Συνέχισε τις σπουδές της στη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου λαμβάνοντας δίπλωμα σολίστ με διάκριση και παίζοντας με Συμφωνικές Ορχήστρες και Συγκροτήματα. Η ζωή της στην Ελλάδα ήταν επίσης γεμάτη μουσική. Μετείχε σε διάφορα ρεσιτάλ και συναυλίες Μουσικής Δωματίου, δημιουργώντας και ντουέτα με αξιόλογους μουσικούς. Παράλληλα δίδαξε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο καθώς και στο Ωδείο Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών.