Στη γλώσσα των Βερβέρων, το «βουνό» λέγεται «Αδράς». Το πήρε ο Ηρόδοτος και το μετέτρεψε σε «Άτλας». Είναι αυτός που είχε νικήσει τους Ολύμπιους Θεούς κατά την Τιτανομαχία και τον τιμώρησε ο Δίας να κρατάει την ουράνια σφαίρα στους ώμους του. Είναι, λοιπόν, ο γίγας Άτλας, ο στυλοβάτης τ’ ουρανού, κοντά στις Ηράκλειες Στήλες και στον Κήπο των Εσπερίδων· ο κήπος που έκρυβε τα χρυσά μήλα, δώρα των θεών στην Ήρα για τους γάμους της με τον Δία. Τα φύλαγαν αιθέριες υπάρξεις, οι Εσπερίδες, κόρες του Άτλαντα, που όμως είχαν προσλάβει για βοήθεια κι έναν δράκο με 100 κεφάλια. Του τα ‘κοψε ο Ηρακλής στον 11ο άθλο και πήρε τα μήλα κι έφυγε...
Ενδέχεται κι ο ίδιος ο Άτλας να ήταν ο φύλακας των χρυσών μήλων.
Κι όταν ο Περσέας -γιος του Δία- περνώντας απ’ τον κήπο είπε να ξαποστάσει λίγο, ο
Άτλας -ως ευσυνείδητος φύλακας- τον υποδέχθηκε όπως... έπρεπε. Του φέρθηκε τόσο αφιλόξενα,
που για να τον τιμωρήσει ο επισκέπτης του, τού έδειξε το κεφάλι της Μέδουσας. Όποιος
το ‘βλεπε πέτρωνε από φόβο. Μονομιάς ο Άτλας μεταμορφώθηκε σε βουνό, το
κορμί του απλώθηκε ολόγυρα, γίνηκε τεράστιο, κι ο ουρανός μ’ όλα τ’ αστέρια
απάνω, στους ώμους του έγειρε απαλά.
Στοιχεία από: «Κρήτη:
Η χαμένη Ατλαντίδα» του Michel
de Grece
Πόσο απαλά έγειρε στους ώμους σου δεν ξέρω... Κατακαημένε Άτλαντα! Κράτα γερά μη μας έρθει ο ουρανός σφοντύλι. Ομολογώ πως δεν ήξερα ότι ο πρώτος σπόνδυλος που στηρίζει το κρανίο μας λέγεται Άτλας...
Ατλαντίδα δεν βρήκα αλλά τον Άτλαντα τον θαύμασα χιονισμένο
σαν σε πίνακα ζωγραφικής ανάμεσα σε Γη και Ουρανό
τον Απρίλιο του 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου